Ik weet nog steeds niet of mijn relatie kans van slagen heeft en of Man mij kan bieden wat ik nodig heb (of dat ik tevreden kan zijn met wat hij wel te bieden heeft, maar waar haal ik dan de rest vandaan?).
Ik weet nog steeds niet wat ik zoek qua werk en waar ik voor sta en wat belangrijk is in mijn leven.
En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt uit de begroting die ik voor het komende jaar heb opgesteld, dat we zo'n € 350,00 per maand tekort gaan komen. Nu is tekort in dit geval enigszins relatief. Ik heb het uitgavenpatroon van afgelopen jaar naast de inkomsten van het huidige jaar gelegd en dat komt niet met elkaar overeen. Dat is ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat 1 inkomen is weggevallen. Wat het zwaar maakt is dat ik nu in mijn eentje moet gaan bedenken waar we op gaan bezuinigen, zonder steun van Man (want die vindt toch alles best).
Op die momenten is het vertrouwen dat het goed gaat komen helemaal weg en lijkt alles zinloos. Dan ben ik erg blij met onze coach, die mij vanmorgen weer redelijk op twee pootjes heeft gezet.
Er ligt weer een plan van aanpak om te ontdekken wat ik graag voor werk zou willen doen (al dan niet als zzp-er) en ik heb weer duidelijk wat Man mij zou kunnen bieden, als de behandeling die het ziekenhuis adviseert aan zal slaan. Financieel is het voor mij het meest eenvoudig om de posten voor kleding en vakanties te schrappen en verder daar waar mogelijk, dan komen we een heel eind.
Als laatste kreeg ik nog de opdracht mee om linkshandig te tekenen wat bij mij opkwam als ik dacht aan rust, wat voor mij overeenkomt met saai. Het linkshandig tekenen is niet gelukt. Maar linkshandig schrijven lukte wel. Hieronder het resultaat, misschien heeft iemand anders er ook nog wat aan:
Rust
Een plek om op terug te vallen
Een paar keer diep ademhalen en de boel overzien
Even tellen tot tien
Zodra die plek in zicht komt, dat waar zoveel behoefte aan is
Begint er van alles te kriebelen en gaat het mis
Er gebeurt nog zoveel, een pas op de plaats is zo saai
Het leven oogt dan niet fraai
Saai, afgeschreven, oud
Het einde van het leven lijkt in zicht
Bloemetjesjurken, geraniums en gehaakte valletjes
De hele dag alleen maar staren uit het raam
Nergens toe bekwaam
Ik ben nog niet dood, er valt nog zoveel te ontdekken en te beleven
Ik ben nog niet afgeschreven
Dus haast ik die plek zo snel mogelijk voorbij
Maar als ik niet voor mijzelf zorg
Wie zorgt er dan voor mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten