zondag 16 juni 2013

De stoofschotel

Ik heb al eens vaker geschreven dat vlees braden en ik niet echt samengaan. Als kind heb ik het nooit geleerd, het was elk weekend een bron van ruzie thuis en echt eetbaar was het "draadjesvlees" ook niet. Ik weet dan ook niet wat mij bezielde toen in de receptenlijst van Robs budgetmenus het recept voor filosofenpotje zag staan.

Ik heb een abonnement op deze site omdat mij dat verlost van de eeuwige vraag "Wat moet ik nu weer aan eten kopen?". Mijn keuze uit supermarkten is beperkt, een groot deel van de aanbiedingen zijn hier niet te krijgen dus in die zin heb ik er niets aan. Maar tot nu toe lukt het redelijk om met de gegeven menu-suggesties (2x per week een stuk of 16 in de mail) een week lang gevarieerde maaltijden op tafel te zetten. Zoals filosofenpotje.

Omdat het gerecht zo'n 5 uur op 140°C in de oven moet was het een uitstekende maaltijd voor een luie zondag. Man had al een tijdje geen vlees gehad en het gezegde zegt niet voor niets dat de liefde van de man door de maag gaat. Ik kon niet bedenken wat ik aan het vlees zou kunnen verprutsen als het 5 uur lang in een gebonden bouillon in de oven zou staan. Kortom genoeg redenen om mij eraan te wagen.

En nu staat de ovenschaal met deksel en al in de oven en de aardappelen die straks als puree er bovenop moeten zijn bijna klaar. Ik moet heel eerlijk bekennen dat het ook best lekker ruikt. Kortom alles lijkt goed te komen ware het niet dat ik er nu al tegenop zie om er maar 1 hap van te nemen.

Dat heeft alles te maken met het vlees zelf. Ik moest de runderriblap in stukken snijden en kwam daarbij allerlei wittige dingen tegen die ik acuut niet eetbaar vond (de katten in onze tuin gelukkig wel). En nu staat het eten van dit vlees mij zo enorm tegen dat ik er bijna misselijk van word.

Waarom ik op het lumineuze idee ben gekomen om dan direct een dubbele portie te maken zodat er een deel ingevroren kan worden weet ik niet. Ik hoop dat ik tegen die tijd over mijn weerzin en afkeer heen ben. Man zal in ieder geval heel blij zijn. Hij krijgt vlees en dan ook nog eens een keer een dubbele portie. En ik? Ik hoop dat ik een volgende keer mijn verstand gebruik en recepten met vlees wat ik zelf in stukken moet snijden links laat liggen.

zaterdag 8 juni 2013

Iets met bom en barsten

Het waren weer 2 hectische weken op het werk. Holding en andere aandeelhouder hebben ruzie gekregen en zijn druk bezig met het slijpen van de messen en het gooien met modder. Omdat wij een deel van onze spullen in opslag bij de tweede aandeelhouder hadden staan, waren mijn collega's de hele week druk bezig met het verslepen van spullen en stapelen op ons eigen terrein.
De werken die we voor tweede aandeelhouder uitvoerden, mochten niet meer uitgevoerd worden waardoor we ineens mensen op andere plekken moesten inzetten (gelukkig was dat door het mooie weer van de afgelopen weken geen probleem).

Baas werd ook in het modder gooien betrokken doordat de holding hem een patser noemde (natuurlijk niet rechtstreeks, zoiets gaat altijd via-via). De holding was ook niet blij dat Baas nog steeds contact onderhield/onderhoudt met de tweede aandeelhouder. Als de cijfers over het eerste halfjaar besproken zouden worden, zou de holding verder kijken. Baas heeft dat opgevat als een verkapte ontslagaanzegging (over de cijfers heeft Baas al iets langer problemen met de holding) en is met zijn adviseurs om de tafel gaan zitten.

De situatie is op dit moment als volgt: Holding wil wel verder op de ingeslagen weg maar niet in het tempo waarin Baas bezig is. Baas wil (en kan) niet een stapje minder hard lopen omdat de trein die hij in beweging heeft gezet net op stoom begint te komen. Daarom heeft Baas besloten voor eigen rekening, met back-up van een oud-werkgever, verder te gaan.

Wat heeft dat voor gevolgen voor mij?
Baas en Holding hebben elkaar al een week lang niet echt gesproken, officieel weten geen van beiden van de plannen van de ander. Via-via denk ik dat ze alles al wel weten, Baas in ieder geval. Dus mijn eerste punt van aandacht is dat ik op mijn werk op mijn woorden moet passen. Als er iets is wat ik de afgelopen maanden heb geleerd, is dat het roddelcircuit perfect functioneert.
Daarnaast heeft Baas aangegeven dat hij graag wil dat ik voor hem blijf werken. Ik zal dus, naast mijn dagelijkse werk, bezig zijn met de voorbereidingen van het nieuwe bedrijf van Baas. Die voorbereidingen kunnen diverse zaken beslaan, financiële ondersteuning, organisatorische ondersteuning, secretariële ondersteuning en mentale ondersteuning. Ik hoef dus niet bang te zijn dat ik mijn tijd niet doorkom.
Voor iemand die van pionieren en van uitdagingen houdt, had ik het niet  beter kunnen treffen.

Er is echter een groot nadeel: mijn reistijd verdubbelt van een half uur naar een uur en de te rijden kilometers gaan van 20 naar ongeveer 60 (enkele reis). Ik zal heel eerlijk zijn dat ik daar enorm tegenop zie. Ik zie mij elke avond al tegen 18.00 uur thuis komen, dan nog eten in elkaar moeten draaien en dan tegen 19.30 uur pas tijd hebben voor de andere dingen die ook gedaan moeten worden. Omdat ik er ook vroeger uit moet, zal ik echt rond 21.30 uur moeten beginnen met de "slaap-rituelen" zodat ik rond 22.00 uur het licht uit kan doen.
Hoewel de kans groot is dat ik veel energie uit mijn werk zal halen, voelt 2 uur per dag "vrije" tijd wel als heel erg weinig.

Voorlopig heb ik tegen Baas gezegd dat hij op mijn kan rekenen en gaan Man en ik met Coach om de tafel om te kijken of de afspraken over huishoudelijke taken hier in huis anders kunnen. Ik hoop dat ik daardoor iets meer lucht krijg zodat ik een leuke baan niet hoef te laten lopen.