Afgelopen vrijdag was ik naar een goede vriendin voor een gezellige middag/avond. Samen cryptogrammen oplossen (ik wil dat graag onder de knie krijgen) en samen eten. En het werd een gezellige avond :-). De voornaamste reden waarom het leuk werd: we deden niet aan tijd.
We hadden tegen 16.00 uur afgesproken en hebben eerst met een beker thee zitten kletsen op de bank en kijken wat we zouden gaan eten. Vervolgens gingen we eens naar de cryptogrammen kijken die ik meegenomen had. Tegen de tijd dat onze magen begonnen te knorren kwamen de toastjes met notenkaas op tafel en toen we de cryptogrammen opgelost hadden (op 5 woorden na kregen we alles klaar, yes!) begon mijn vriendin aan het maken van het eten. Gezellig gegeten, na afloop thee en koffie gedronken. Ik was tegen 23.30 uur thuis.
Dat is wel een heel contrast met hoe het bij ons gaat. Nu snap ik wel dat een afspraak met een vriendin niet te vergelijken is met het huis-tuin-keuken-gebeuren in een huishouden, maar ik zou een deel van deze gezelligheid ook thuis wel willen. De enige manier om dat voor elkaar te krijgen is loslaten, maar een routine van meer dan 10 jaar is niet zo veranderd.
Onze dagen zien er nu allemaal hetzelfde uit: om 18.00 uur staat het eten op tafel, tegen 19.30/20.00 uur drinken we thee en tegen 21.00 uur begin ik in slaap te vallen waarna ik besluit richting bed te gaan. In het weekend ziet het er niet veel anders uit, behalve dan dat we tegen 14.30/15.00 uur dan ook thee drinken (maar dan meestal niet samen omdat Man in en om het huis bezig is). En ja, Man heeft net een kom thee voor mij neergezet.
Nu ik dit zo lees, zit er niet veel ruimte in voor gezellig samen toastjes met kaas eten en aan frisdrank komen we al helemaal niet toe. Toegegeven: het is wel lekker voordelig, dus dat zou een sterk argument kunnen zijn om alles te laten zoals het is. Maar ik wil die gezelligheid van met mijn vriendin ook bij ons in huis. Tijd en ruimte om, met iets lekkers erbij, samen gezellig iets te ondernemen en daarbij de boel de boel laten. Eten we om 20.00 uur dan is het ook goed (dan zou dat goed moeten zijn :-) ). En ik zou het moeten kunnen, want zo brachten wij thuis altijd het weekend door. Ondertussen heb ik er nu al 2 dagen over na kunnen denken, maar ik heb nog niet duidelijk gekregen hoe ik het strakke, starre patroon zou kunnen veranderen.
Ik weet wel dat ik er een "lange termijndoel" bij gekregen heb ;-).
De buurvrouw heeft een abonnement op een damesblad (klinkt wel erg truttig :-) ). en die mag ik altijd lezen als zij hem uit heeft. Deze week staan er een aantal artikelen over bewegen in en daar las ik iets wat mij niet erg veel hoop geeft:
"Wandelen is de minst intensieve inspanning. Voor het opbouwen van conditie of krachttraining zet het dus niet veel zoden aan de dijk. Toch heeft wandelen veel voordelen: het is gemakkelijk, kost niets en geeft weinig blessures. Ondanks de geringe intensiteit verbrandt u tijdens het wandelen toch nog redelijk wat calorieën (gemiddeld 240 per uur). Als u regelmatig een half uur wandelt (minimaal 4x per week) verlaagt het bovendien de bloeddruk en verlaagt het de kans op suikerziekte."
Een van de redenen om te bewegen is dat ik mijn conditie wil verbeteren, maar het is dus maar de vraag of ik dat met wandelen voor elkaar ga krijgen. Gelukkig doe ik niet aan gewoon wandelen maar aan powerwalken. Dat zou intensiever zijn. Daar vertrouw ik dan maar op. Ik zou het wel erg jammer vinden als mijn 5 trainingen van de afgelopen week in de regen, de ijskoude wind en op gladde bevroren paden voor niks zouden zijn geweest (en dan druk ik mij nog zachtjes uit).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten