Gisteren hebben we de chins opgehaald. Ze zaten in het kattentranpsportmandje en de hele terugweg heb ik naast ze op de achterbank gezeten zodat ik ze gerust kon stellen en ze aan mijn aanwezigheid en stem konden wennen. Bij thuiskomst direct naar de buren gerend om hulp te vragen voor het naar binnen brengen van de kooi. Dat had nog heel wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk is het gelukt. Het is natuurlijk ook een enorm gevaarte wat de trap op gedragen moet worden en daarbij ook nog een kwart draai moet maken. Buurman vindt mij toch al typisch, dus dat ik besloot chins te gaan redden, kon er ook nog wel bij.
De mannen hebben mij wel te verstaan gegeven dat ik het niet in mijn hoofd moet halen de kooi ooit beneden te willen hebben, en dat hij niet in 1 stuk uit mijn ruimte gaat komen. Waarvan akte ;-).
En nu is het proces aangebroken dat chins en ik aan elkaar moeten wennen. Dat gaat tot nu toe met horten en stoten. Ik schrik nog van hun en zij schrikken van mij en de geluiden die bij mij horen. Ik denk niet dat ze ooit in hun leven een toetsenbord van een computer hebben gehoord. Waar ik dacht dat ik 2 broertjes en een zusje kreeg, zit ik inmiddels te twijfelen of het niet vader met zoon en dochter is. Daar kom ik nog wel eens achter. Ik maak me nog een beetje zorgen of ze wel bij het waterflesje kunnen komen en voor de rest laat ik ze maar even geworden. Vanavond, als ze wakker zijn, ga ik wel weer een tijdje bij ze zitten en tegen ze aan praten.
Hoi Stuiterbolletje gefeliciteerd met je gezinsuitbreiding. Je bent net als ik; zorgen maken of je het wel goed doet met je beestjes. Nou t komt hier ook altijd goed hoor dus bij jou ook. Voor je het weet zijn jullie maatjes alsof ze al jaren bij jullie zijn.
BeantwoordenVerwijderenik wens je heel veel plezier met de beestjes en ben benieuwd naar je verhalen. liefs en fijn weekend Hélène