Druk

Het valt mij op dat ik mij inmiddels redelijk aan een bestaan zonder werk heb aangepast. Ik regel dingen voor de stichting, doe de boodschappen en lever mijn aandeel in het huishouden, ik neus wat op de computer, werk aan mijn conditie, zit wat te breien, denk na over freelancen (kom ik binnenkort op terug), ik zoek naar banen om op te solliciteren en eigenlijk vermaak ik mij prima.
Dan komt er altijd "ineens" zo'n moment waarop van alles en nog wat gebeurd en samenkomt. Ineens heb ik het druk en als er iets is waar ik niet tegen kan, dan is dat het gevoel te hebben geen baas meer te zijn over mijn eigen tijd. Er zijn twee dingen die ik moet doen om uit dat gevoel te komen. Als eerste een lijst maken van alle dingen die ik "moet" doen en als tweede (in combinatie met 1) even heel erg hard klagen.

Dus als eerste een lijst van alles wat ik aan klussen heb liggen:
- Het in elkaar zetten van mijn vest zodat ik dat maandag op de breimachinebijeenkomst kan laten zien
- Het breien van de laatste duim aan mijn want, aan 1 want heb je namelijk niet zoveel
- Een tijdje terug heb ik geschreven over een opdracht die een vriendin voor mij had. Nog voor de feestdagen had ik een opzet gemaakt en deze week kwam de mededeling binnen dat het akkoord was. Dus die opdracht moet ik nu verder uit gaan werken.
- Ik kreeg gisteren een aantal data door voor een brainstormbijeenkomst over de leegstaande kantoren. Dat zal over maximaal 2 weken zijn en voor die tijd wil ik mij toch wel even een beetje inlezen, kijken wie de overige deelnemers zijn en nadenken over welke bijdrage ik zou kunnen leveren.
- Sinds afgelopen donderdag ligt er de opdracht voor het maken van 2 beha's en het aanpassen van een reeds door mij gemaakte beha (dat had ik eigenlijk allang klaar moeten hebben FOEI).
- Ik moet mijn oud-naailerares bellen om even bij te kletsen en om te vragen waar ik bij het tekenen van een patroon rekening mee moet houden, gezien de maten die ik opgenomen heb.
- Ik moet voor het kwartaalblaadje van de stichting het bestuursstukje schrijven.
- Ik wil nu eindelijk de herziene huiswerkopdracht van mijn cursus Frans de deur uit hebben.
- Ik wil deze maand toch nog minstens 3 extra hoofdstukken van mijn cursus Frans af hebben
- En dan ligt er nog een heleboel regelwerk voor de stichting (van die kleine klusjes die je er "even" bij doet)

En dat brengt mij bij onderdeel 2: klagen (en protesteren)
Hardop klagen en protesteren lopen bij mij snel in elkaar over en hebben bij mij een heel belangrijke functie. Ik ben iemand die functioneert op uitdagingen. Het feit dat ik het dus ineens heel druk heb, werkt op mij zeer positief, ik krijg er enorm veel energie van. Alleen moet ik op de een of andere manier in mijn hoofd de knop om zetten van "help" naar 'yes". En dat doe ik door te klagen en te protesteren: het is teveel, het kan niet, het gaat nooit lukken, en weet je wel dat ...., je vraagt het onmogelijke van me, daar heb ik geen tijd voor. Door te klagen en te protesteren krijg ik duidelijk waar de knelpunten zitten en beginnen mijn hersens zich in te stellen op het zoeken van oplossingen.

Al schrijvend zit ik nu bijvoorbeeld al te bedenken dat als ik vandaag alle boodschappen ga halen (dus niet alleen de groete- en fruittas) dat ik dan de hele vrijdag ook tot mijn beschikking ga krijgen. En vanavond niet op het forum, maar die want afbreien zou eigenlijk ook geen probleem moeten zijn. Man vrijdagavond lief aankijken en vragen of hij de naaimachine naar beneden wil halen zodat ik zaterdag en zondag in ieder geval 1 beha klaar ga krijgen (achter de naaimachine zitten vind ik veel gezelliger als er iemand bij mij in de buurt is).
Een duidelijker voorbeeld dat klagen loont, had ik niet kunnen geven ;-).
En nu nog snel even die franse les de deur uit werken, voordat ik een boodschappenlijst ga maken en de deur uitren.

PS: en inmiddels schieten er nog meer dingen door mijn hoofd waar ik mij mee bezig moet gaan houden. Het leven is ook nooit saai :-)