Zal ik het nog een keer proberen?

Bij alle sollicitaties tot nu toe is een goede spreek- en schrijfvaardigheid in het Engels en Duits een vereiste. Ik heb nooit geweten dat er bij ons in Noord-Nederland zoveel op Duitsland georiënteerde bedrijven zitten. Er zijn zelfs bedrijven die 3-talig werkzaam zijn, dan komt het Frans er ook bij. Tijdens mijn tocht kreeg ik van diverse kanten complimenten voor mijn Franse en Duitse spreekvaardigheid dus ik weet dat ik mij, qua taalvaardigheid, wel door een mogelijke sollicitatie heen bluf. Toch voelt het niet helemaal lekker en dan met name mijn schrijfvaardigheid.

Ik was van plan om langzaamaan mijn in 2010 gestarte opleiding Frans weer op te pakken zodat ik in juni volgend jaar mijn eerste diploma kan halen. Dat heb ik ook netjes op mijn CV vermeld. Vanmorgen heb ik besloten mijn opleiding Frans tijdelijk in de ijskast te zetten en mij te storten op een spoedcursus Zakelijk Duits. Met 3 jaar Duits op het VWO, in combinatie met een goed ontwikkeld taalgevoel, kom ik een heel eind maar om nu te zeggen dat ik mij zeker voel als ik het Duits (of Frans) een brief moet schrijven, nee.
Ik stel zelfs het schrijven van mails naar mensen die ik onderweg op mijn tocht ontmoet heb uit omdat ik mij onzeker voel over mijn gebruik van de Duitse (en Franse) taal. Dat is jammer omdat ik op die manier leuke contacten misloop.

Om verder over mijn schrijfangst in een vreemde taal heen te komen, zat ik ineens te denken aan vroeger. Ik ben ooit 2x voor een jaar lid geweest van een internationale penvrienden organisatie. Even gezocht op internet en ze bestaan nog steeds. Het is natuurlijk een hele goede oefening om regelmatig in die talen te schrijven die ik moet leren en omdat via een penvriendin te doen, maakt het een stuk aangenamer. In tegenstelling tot de vorige 2 keren, ben ik een stuk volwassener en heb ik meer levenservaring. Ik zal bijvoorbeeld niet meer kiezen voor een gemengde lijst met adressen maar nu alleen nog maar voor "vriendinnen" gaan. Aan de andere kant blijft de onzekerheid of ik in staat ben mijzelf schriftelijk uit te drukken in een voor mij vreemde taal en of ik wel interessant genoeg ben om op regelmatige basis mee te schrijven.

Het principe is heel simpel. Je meldt je aan en je krijgt, op basis van de door jou aangeven voorkeuren, een lijst met 14 namen waar je een brief heen kunt sturen. In het jaar van deelname komt jouw naam ook 14 keer op een lijst naar iemand anders te staan. Je bepaalt zelf naar wie je een brief schrijft en hoe je op een ontvangen brief reageert. Verder is het eigenlijk net zo als in het gewone leven. Je komt mensen tegen met wie het klikt en daar loop je dan een stukje van je leven mee op en als het niet klikt dan scheiden de wegen zich direct weer. Ik weet nog van de vorige keren dat het heel spannend is om naar de brievenbus te gaan om te zien of er een buitenlandse brief in ligt. Maar mijn schrijfangst maakt de drempel wel hoog. Misschien is het net als met de sokken en moet het in mijn ogen te perfect zijn.