Van alles en nog wat

Allereerst hartelijk bedankt voor de felicitaties. Voor mijzelf voelt het nog niet als echt. Het ging allemaal zo raar dat ik er pas in geloof als ik een handtekening heb gezet. Inmiddels begin ik te snappen hoe mogelijk toekomstige baas in elkaar zit, namelijk dat zijn daadkracht en voortvarendheid niet overeenkomen met hoe het in de werkelijkheid gaat. Het verbaast me dan ook niet dat ik gisteren geen salarisvoorstel heb gekregen. Ik hoop alleen niet dat het inhoudt dat er weer een kink in de kabel is gekomen.
Iemand schreef dat het niet gemakkelijk is om werk te vinden als je boven de 45 bent. Dat was waar ik vanuit ging bij mijn zoektocht naar een baan: crisis, vrouw, ouder dan 45 en een gat van 2 jaar op mijn CV. Daar bovenop de luxe dat ik in mijn hele werkzame leven nog nooit een normale sollicitatieprocedure heb doorlopen. Ik werd altijd benaderd of ik ergens wilde komen werken. Mijn laatste baan ging zelfs via de onderhoudsmonteur van de CV-ketel. Ik had geen idee wat er bij het zoeken en vinden van een baan komt kijken, behalve dat je heel veel moet netwerken. Ik besef dan ook dat ik heel veel geluk heb gehad (als alles tenminste doorgaat). Aan de andere kant kom ik in een branche terecht die zeer crisisgevoelig is. Het hangt van de inzet van mogelijk toekomstige baas af of ik lang een baan heb of niet.
Een groot voordeel voor mij is dat ik iets kan waar veel vraag naar is maar waaraan ik een bloedhekel heb om het te doen. Als het water echt tot aan mijn lippen zou staan, kan ik altijd een bordje in de tuin zetten, visitekaartjes laten maken en mijn netwerk in gang zetten. Ik heb hooguit een kleine bijscholing nodig om mijn kennis weer actueel te krijgen. Ik zal er alleen niet gelukkig van worden maar als de financiële nood hoog zou zijn, is dat misschien bijzaak.

De feestdagen naderen en ik zie overal weer die leuke huisjes opduiken. Ik ben niet van de frutsels en versieringen. Het wordt nooit zo mooi als het plaatje in mijn hoofd of tijdschrift eruit ziet. Ik snap technisch helemaal hoe ik het moet doen maar op ontwerpgebied schiet ik schromelijk tekort. Een voordeel is wel dat ik minder tijd kwijt ben met schoonmaken (als ik dat al doe). Maar die verlichte kersthuisjes (evenals volledig aangeklede modeltrein-landschappen) hebben wel een enorme aantrekkingskracht op mij, zeker als de winkel zijn best heeft gedaan een vitrine te maken met boompjes, sneeuw en een ijsvloer. Dan zie ik al helemaal voor me hoe ik elk jaar thuis op een tafel een mooi wintertafereel maak om de donkere dagen in december gezelliger te maken. Alleen zijn die kersthuisjes wel heel erg duur en voor een leuk geheel heb je wel een aantal nodig. Nu stond laatst in een damesblad een site van iemand die workshops geeft in het maken van kersthuisjes, kersthuis.com. De foto's van de huisjes die op de site staan, zijn echt hartstikke leuk.

Het eerste wat ik zag toen ik op de site keek, was dat je een boek kunt bestellen waarin staat hoe je zelf een kersthuis kunt maken. Dat is veel goedkoper dan huisjes kopen en waarschijnlijk ook nog eens leuker om te doen ook. En dan begint het al helemaal te kriebelen bij mij. Ik weet dat ik technisch genoeg ben om het basishuis volledig aan te passen aan andere uitvoeringen. Het verzinnen van een andere gevel, een ander raam of zelfs een ander model is voor mij niet moeilijk als ik eenmaal de basis in mijn vingers heb. Wat voor mij wel moeilijk is, is ervoor zorgen dat het huisje met verf en details ook echt een leuk huisje wordt. De kans is groot dat het (natuurlijk en zoals altijd) net niet wordt hoe ik het voor ogen zie. Wat het er niet beter op maakt, is dat mijn hele omgeving mijn creaties meestal wel heel geslaagd vindt. Het zit dus vooral in mijn eigen hoofd. En nu twijfel ik of ik het boek aan zal schaffen en met de feestdagen ga zitten fröbelen aan een kersthuis of dat ik het toch maar zal laten.

Over het OCPD/Asperger-verhaal kom ik binnenkort nog terug. Net zoals ik ook een tijdje geleden geschreven heb dat ik uit zou leggen wat ik in mijn relatie met Man af heb moeten leren. Er is 1 ding dat ik op dat gebied wel even recht moet zetten.
Enige tijd geleden heb ik geschreven over waarom ik (voor voorlopig) bij Man bleef. Dat was vooral een financiële reden. Iemand reageerde daarop met dat het in zijn/haar beleving niet de echte reden was waarom ik bleef waar ik zat. Op dat moment kon ik geen andere reden bedenken. Dat was een verkeerde inschatting van mijn kant. Onlangs is in een gesprek met Coach namelijk duidelijk geworden dat ik, ondanks alles en hoe moeilijk het soms ook is, nog steeds heel veel van Man hou. Ik weet niet of dat voor de toekomst voldoende is, maar voor voorlopig is da( genoeg.