Waarom zo geheimzinnig?

Ik ben weer in de race voor een baan en deze keer ben ik, weer als enige kandidaat, zover dat ik "op zicht" mag komen. Maandagmorgen is het zover en als het klikt kan het best zo zijn dat de rest van die dag als eerste werkdag geldt. Anders wordt het donderdag.
Dat houdt ook in dat de kans groot is dat het eerste gesprek ook al salarisonderhandelingen met zich meebrengt. En dat is waar het ingewikkeld wordt.

Bij de vorige baankans was het bedrijf van mijn broer de bemiddelaar. Meestal is het zo dat de bemiddelaar voor zijn bemiddeling 2 tot 3 keer het bedongen salaris in rekening brengt. Mijn broer zou dus op grond van mijn bedongen salaris een factuur sturen. Normaal gesproken ga ik met de " salarisvraag" naar mijn broer maar dat zou nu niet mogelijk zijn geweest. Dan is namelijk sprake van een heel rare belangenverstrengeling. Gelukkig heb ik een loopbaanasviseur en had ik met hem die vraag kunnen bespreken. Ik heb voor die baan trouwens nog steeds geen definitief nee.
Bij deze baan is het mijn loopbaanadviseur die de bemiddelaar is, dus nu verdient hij eraan als ik die baan krijg. Hier geldt dezelfde mogelijke belangenverstrengeling, zijn verdiensten zijn afhankelijk van mijn bedongen salaris, dus houdt mijn loopbaanasviseur zich op dit moment op de vlakte als ik vraag naar een salarisindicatie. Omdat het gaat om een vacature die het liefste een week geleden al vervuld had moeten zijn en ik per direct beschikbaar ben, moet ik bij het eerste gesprek, indien nodig, een salarisindicatie paraat hebben. Een mail naar mijn broer leverde het volgende antwoord op: neem maar het bedrag wat je bij je laatste werkgever verdiende. Hè??

Voor zover het de lezers van dit blog nog niet duidelijk is, hoeveel ik verdien maakt mij eigenlijk niet zoveel uit en het heeft mij ook nog nooit geboeid. Zolang het gevoelsmatig in verhouding staat tot mijn arbeidsvreugde en mijn capaciteiten ben ik heel tevreden. Soms vind ik de secundaire arbeidsvoorwaarden en werkomgeving zelfs belangrijker dan hoeveel geld ik verdien. En onthouden hoeveel ik ooit ergens verdiend heb, vind ik nog zinlozer. In die zin is de salarisvraag de meest vervelende vraag die ik krijgen kan.
Maar als mijn broer zegt dat ik aan de hand van wat ik bij mijn vorige baas verdiende een reëel bedrag ga noemen, dan ga ik op zoek naar hoeveel dat was. Loonstroken heb ik niet meer, die gaan na ontvangst van de jaaropgave direct de prullenbak in. Daarnaast werkte ik niet elke week hetzelfde aantal uren, dus proberen van een nettobedrag een brutobedrag te maken zou geen goed beeld opleveren. Gelukkig bedacht ik ineens dat ik een tijdje terug in een doos mijn contract tegen was gekomen. En ja, daar stond een salaris op. Een kleine rekensom om van 13 perioden naar 12 maanden te komen en ik had een bedrag. Dit bedrag heb ik doorgemaild naar mijn broer voor controle en nu maar wachten op zijn antwoord.

Elke keer als ik hulp vraag voor een salarisindicatie wordt er geheimzinnig gedaan. Niemand heeft het lef om een bedrag te roepen, of 2 bedragen waarbinnen je dan uit zou moeten komen, zelf niet de deskundigen die dagelijks in de banenbranche werken. Soms verlang ik naar de tijd dat een baas tijdens het gesprek zei wat het salaris was en waar je akkoord mee kon gaan of niet (met een kleine onderhandelingsmarge). Het leven zou er een stuk eenvoudiger door worden.

PS: ik besef dat ik nu zelf ook geen bedrag noem. Dat doe ik niet omdat ik dat niet zou willen maar een salaris is afhankelijk van de functie en branche. Omdat ik (in ieder geval nu) nog niks over het soort werk en branche kan vertellen heeft het noemen van een bedrag geen enkele zin.