In mijn vorige bericht schreef ik dat ik in mijn hoofd haalde dat mogelijk toekomstige baas van zijn telefoon was beroofd. Dat bleek niet het geval, de telefoon was gecrasht en het geheugen bleek permanent beschadigd dus hij was alle nummers en voicemails kwijt. Mijn CV met telefoonnummers lag bij het moederbedrijf, hij kon mij niet bereiken. Toch maar goed dat ik zondagnacht besloot een mail naar hem te sturen met daarin ook mijn telefoonnummer.
Het was niet gelukt kandidate 2 nog vorige week op gesprek te laten komen, ze kwam gistermiddag. Ik mocht nog even langer in spanning zitten. Na dat gesprek stond mogelijk toekomstige baas voor de volgende keuze:
Kandidate 2: goede kennis van de branche, geschikt voor het werk wat nu gedaan moet worden maar niet de capaciteiten om door te groeien (daar kun je tegen die tijd een ander voor zoeken), gebonden aan vaste werktijden.
Ik: absoluut geen branchekennis, overgekwalificeerd voor het werk wat nu gedaan moet worden maar wel de capaciteiten om het bedrijf te laten groeien, flexibel in werktijden.
Uiteindelijk hebben de werktijden de doorslag gegeven en heeft mogelijk toekomstige baas voor mij gekozen.
Net als vorige week om deze tijd zit ik nu te wachten op een salarisvoorstel, werktijden en dergelijke en als dat rond is mag ik met ingang van 1 januari aan de slag. Kennelijk is er ineens niet zoveel haast meer. Eerst nog zo snel mogelijk aan de slag en nu "pas" 1 januari. Ik ben er nog niet maar het ziet er in ieder geval wel positief uit. Mogelijk toekomstige baas wil mij, ik wil mogelijk toekomstige baas en nu moet het moederbedrijf ervoor zorgen dat dat ook gaat lukken.
Nu dit hele baangedoe weer duidelijk is, kan ik mij bezig houden met iets anders wat ook de afgelopen 3 weken speelde (ik snap niet waarom alles constant tegelijk moet komen). In 2009 is bij Man de diagnose OCPD gesteld en nu, 3 jaar verder, beginnen de deskundigen te twijfelen of die diagnose wel correct is. Ze zitten nu toch meer te denken aan Asperger. Iets wat Coach en ik 3 jaar geleden al hadden geroepen. Op aanraden van Coach heb ik het boek "Een Aspergerrelatie" van Gisela en Chistopher Slater-Walker gelezen en de siuaties uit het boek zouden grappig zijn als de werkelijkheid niet zo triest was. Omdat Man zeer langzaam leest, lees ik het boek per 2 hoofdstukken aan Man voor en hij herkent er veel in. Hij herkent er meer in dan in de artikelen die er over OCPD zijn verschenen.
Ik weet niet waarom ik me zo druk maak over het opgeplakte etiketje. Of het nu Asperger is of OCPD, het gedrag van Man zal er niet door veranderen. Ik zal nog steeds regelmatig van frustratie tegen het plafond zitten. Maar op de een of andere manier voelt Asperger beter dan OCPD, misschien omdat daar meer over bekend is en ik daardoor het gevoel heb er niet alleen voor te staan.
In elk geval fantastisch dat je die baan hebt! Gefeliciteerd!. Wat een mooie prestatie. Ik ben ook werk aan het zoeken en het valt niet echt mee als je boven de 45 bent.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn schoonfamilie zit ook Asperger en ik weet dat je er dol van kunt worden. Willen mijn schoonzussen ineens een poes als huisdier geven aan mijn 95 jarige nog zelfstandig wonende schoonmoeder. Zonder bij de consequenties na te denken, bijv. dat ze niet meer kan onthouden of ze het beest al eten gegeven heeft en over wat er moet gebeuren als het beest vlooien heeft of naar de dierenarts moet.
Wat een goed nieuws van je baan! Gefeliciteerd. Ik zou de champagne pas open maken als je een handtekening hebt gezet, maar het gaat absoluut de goede kant op! En 1 januari beginnen is toch juist fijn?! Thuiszitten zonder uitzicht op werk is niet fijn, maar nu heb je een soort van vakantie. Lekker van genieten!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk bevalt het salarisvoorstel ook en heb je straks een baan, super!! En 1 januari is wel logisch, dan hoeft mogelijke baas je niet voor de feestdagen door te betalen en veel bedrijven gaan tussen de feestdagen ook dicht, dus dan is er toch niet zo heel veel werk.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je die baan hebt gekregen. Het salaris zal vast ook wel goedkomen! Geniet nog maar even van je vrije tijd.
BeantwoordenVerwijderengefeliciteerd met je baan!!
BeantwoordenVerwijderenSterkte met je relatie, het uit werken gaan zal wat verademing thuis brengen. Ik zie het als heel positief dat je je blijft inzetten. Moest je je man echt niet meer willen, zou je hier niet zo opgetogen mee zijn, denk ik
Allereerst en ook vooral: GEFELICITEERD MET JE NIEUWE BAAN!!
BeantwoordenVerwijderenIk snap wel waarom het etiket voor jou belangrijk is, het is ook houvast en er zijn 'handleidingen' waardoor je meer inzicht krijgt. Dus heel goed dat jullie samen boeken lezen en onderzoek doen, ik hoop dat het snel duidelijk zal zijn!
Super gefeliciteerd met je baan! Leuk hoor.
BeantwoordenVerwijderenEn over je man, ik snap dat wel ,heb zelf ook een man met een autistische stoornis en het is wel handig als je weet hoe en wat..dat het er niet makkelijker opmaakt..is een tweede!
Gefeliciteerd!! Ik hoop dat het met je baan allemaal snel in kannen en kruiken is.
BeantwoordenVerwijderenWat betreft het etiketje... het etiketje en dan met name het goede etiketje is toch wel belangrijker dan zo op het eerste gezicht lijkt, want als je iets herkent gaat de puzzel eindelijk in elkaar vallen... en kan je van beide kanten er wat mee...
Je man zwemt nu met het verkeerde etiketje rond, denkt dat hij zus is en maar voelt zich zo en jij loopt tegen hem aan met het idee je best te doen bij dat etiket, terwijl het etiketje dus niet klopt en hebben jij en je man bonje of snappen jullie elkaar niet, omdat de etikettering niet klopt.
Eh... ik zou haast de draad kwijt raken van wat ik bedoel.... maar ik bedoel dus dat een goeie diagnose toch wel heel belangrijk is...
Groetjes Puck
P.S. zijn gedrag zou wel eens degelijk kunnen veranderen, omdat hij zich herkent en jullie handvaten krijgen die op hem nu wèl van toepassing zijn en dat alles rust in de tent geeft.
Van mijn zoon weet ik het sinds twee jaar dat hij het Syndroom van Asperger heeft en er zijn héél véél kwartjes gevallen en die vallen nog steeds... Van beide kanten leren we van elkaar.