Er zijn momenten dat ik mijn blognaam eer aan doe en sinds maandag is het weer zover, ik stuiter van spanning en enhousiasme door het huis.
Vorige week had ik van mijn loopbaanadviseur de opdracht gekregen een paar uitzendbureau's naar mijn CV te laten kijken. 1 uitzendbureau was enthousiast en vroeg direct om mijn CV ook in het Engels en Duits te vertalen. Voor een vacature was die dag iemand op gesprek en als dat niks zou worden, kwam ik in aanmerking.
Ik kan mij zeer goed in het Duits redden maar zocht iemand die voor de zekerheid naar mijn vertaling zou kunnen kijken en dan met name naar de vakspecifieke termen. Daarvoor nam ik contact op met een collega van mijn broer. Zij heeft een uitzendbureau gerund en ik hoopte dat zij iemand zou weten die mij met de vertaling kon helpen. Dat bleek een goede gok, zij wist wel iemand. Van het een kwam het ander en zo leerde ik dat haar uitzendbureau niet meer bestond en dat ze nu voor mijn broer werkt. Zij wist dat ik vanaf nu weer beschikbaar ben voor werk. Mijn broer heeft een loopbaanadviesbureau met arbeidsbemiddeling en daar willen nog wel eens vacatures binnenkomen. Aangezien de meeste vacatures via netwerken vervuld worden, is het handig dat zoveel mogelijk mensen weten dat ik werk zoek.
De mogelijke vacature via het uitzendbureau ging helaas niet door maar het was erg hoopgevend dat mijn eerste daadwerkelijke poging om werk te zoeken een positieve ervaring was. En toen kreeg ik maandagmiddag in mijn mailbox een mailtje van die collega van mijn broer: of deze vacature iets voor mij zou zijn. En daar was hij, de ideale droombaan voor dit moment. Werk wat mij op het lijf geschreven is, binnen een branche waarin ik mij als een vis in het water voel, een bedrijfscultuur die mij aan spreekt, een stukje buitenland en groeimogelijkheden.
Vandaag hebben we contact gehad over de vacature en ze vertelde me dat zowel zij als mijn broer bij het binnenkomen van de vacature aan mij moesten denken en omdat ze ervan overtuigd zijn dat ik perfect binnen dat bedrijf zou passen, hebben ze voor voorlopig niet verder gezocht. Vrijdag gaat die collega naar het bedrijf en neemt dan mijn CV mee en word ik gepromoot als de meest geschikte kandidaat met als bedoeling er een gesprek uit te slepen. Als ik tijdens dat gesprek geen domme dingen zeg en er een klik is tussen het management en mij, dan kan er niet veel meer mis gaan.
Soms moet je een beetje geluk hebben en op dit moment heb ik het gevoel dat ik heel veel geluk heb. Nu heel hard hopen dat het nog een paar dagen aanhoudt. En ondertussen stuiter ik nog even verder.
Labels
administratie
amnesty
asperger
auto
beesten
bestuur
bewegen
breien
budgeteren
buiten
computerspelletje
doelen
duits
duurzaam
eten
frans
gedicht
gezondheid
gistvrij
internet
kabouter
kantoren
koken
mantelzorg
muziek
naaien
OCPD
ondernemerschap
opruimen
overdenkingen
pinnen
relatie
stamboom
stichting
stuiterbolletje
top2000
uiterlijk
verbazing
vermoeidheid
vogels voeren
werk zoeken
wijzer worden
woensdag 31 oktober 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zo zie je maar... ook al stuiter jij een beetje je komt vanzelf op je p...... eh beentjes terecht! Ik duim heel hard voor je!!!
BeantwoordenVerwijderenWauw, fantastisch!
BeantwoordenVerwijderenWat heerijk voor je!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk zo'n positief geluid... Ik duim voor je!! En stuiterse... hahaha!
BeantwoordenVerwijderen