Eindelijk gelukt

Naar aanleiding van een aantal reacties op mijn vorige berichtje, was ik van plan uit te leggen hoe ik mijzelf in deze relatie ben kwijt geraakt en wat ik heb moeten leren en, nog belangrijker, wat ik heb moeten afleren. Maar na een druk begin van de week waarin ik veel met vrienden over mijn relatie heb gesproken, ben ik een beetje relatiemoe. Dus jullie houden dat nog van mij tegoed.

Het was erg lekker dat ik deze week een druk programma had met 3 afspraken die bijna de hele dag duurden en sporten op maandagavond. Alleen was ik dat niet meer gewend zodat ik woensdag tegen het einde van de middag heel moe thuis kwam. De twijfel of ik de bijeenkomst van woensdagavond zou laten schieten was groot maar ik ben heel blij dat ik gegaan ben.

We hebben al een paar jaar een stitch-n-bitch-breigroepje in het dorp. Dat was altijd 1x per maand op donderdag, de dag dat ik altijd met de buurvrouw naar de sportschool ga. Dus toen ik, vanwege mijn voeten, de donderdagavond als sportavond moest laten schieten verheugde ik mij op het breigroepje. Om vervolgens te ontdekken dat ze na de zomervakantie de donderdag verruild hadden voor de woensdag en dan staat bij mij weer de sportschool op het programma. Nu ik 3x per week naar de sportschool ga, heb ik besloten dat ik best 1 les per maand kan missen voor het breigroepje.

Dinsdag was ik in de stad en ben ik druk op zoek gegaan naar een patroon wat ik van de wol kon maken die al jaren als een half-af project in een doos ligt. Vervolgens 's avonds al een begin gemaakt zodat ik niet met lege handen aan zou komen zetten. Met toch wel spanning in mijn buik richting plek van samenkomst gegaan en het was hartstikke leuk en gezellig!  We waren met 11 vrouwen van divers niveau. Ik heb vol bewondering naar de creativiteit van de andere vrouwen gekeken. Er was zelfs een vrouw bij die een fantastisch vest aan het breien was met als "simpele" basis het vachtpatroon van een jachtluipaard. Dat had ze omgezet naar een breipatroon en vervolgens was ze aan de slag gegaan. Ik was echt jaloers op het vest en op haar capaciteiten om patroon, wol en kleuren bij elkaar te zoeken.

Ik kan nog veel van deze vrouwen leren. Ik ben technisch heel goed. Geef mij een patroon en ik kan het ombouwen naar een andere hoeveelheid steken, ik kan patronen op de kop breien of hele panden van boven naar onder breien. Maar op creatief gebied schiet ik tekort. Ik heb geen gevoel voor de combinatie wol en patroon. Het lukt me dus niet om een plaatje in mijn hoofd te maken hoe de gekozen wol als vest eruit zal gaan zien. Met als gevolg een mand vol wol en projecten die niet afkomen, omdat het niet wordt zoals ik vaag voor ogen had.

Maar nu is de redding nabij. 1x per maand krijg ik de kans om mijn projecten om te bouwen naar iets wat wel gaat werken en hopelijk daarna ook nog ga dragen. En ik heb een stok achter de deur om mijn projecten niet te laten liggen. Dus het gaat helemaal goed komen met mij: een lege mand met wol en een kast vol omslagdoeken, sokken en vesten.