Ik word oud

Mijn beide oma's zijn 2 maanden voor hun 91-ste verjaardag overleden en komen beiden uit een geslacht van sterke vrouwen. Dus de kans dat ik ook een hoge leeftijd zal halen is niet ondenkbeeldig. Als ik net zo oud word als mijn oma's, dan ben ik nu (met bijna 46 jaar) net over de helft van mijn leven. Het voelt alsof ik nog heel lang te gaan heb en soms weet ik niet of ik daar blij mee ben of niet. Gelukkig trekt het leven per dag aan je voorbij en hoef je niet in 1x 46 jaar te leven. Maar soms word je met je neus op de feiten gedrukt dat je ouder wordt en dat kan op diverse manieren.

Toen ik nog een jong meisje was, hadden we bij ons thuis regelmatig strijd over de TV-gids. Komend uit een rood nest was er maar 1 TV-gids die bij ons het huis in kwam en die was natuurlijk helemaal niet cool en hip. Mijn broertje en ik wilden de TV-gids van die voormalige piratenzender. Dat was pas een echt leuke TV-gids. Helaas voor ons hielden mijn ouders voet bij stuk. Later heb ik nooit gesnapt hoe ik kon denken dat zo'n schreeuwerige en onoverzichtelijke TV-gids praktisch kon zijn.
Afgelopen vrijdag stond er bij de supermarkt een promotieteam om die schreeuwerige TV-gids te verkopen. Ze keurden mij geen blik waardig terwijl er geen andere potentiële klanten in de buurt waren. Kennelijk hoor ik niet meer tot de doelgroep. Ik wil helemaal geen abonnement op deze TV-gids maar het stak toch dat ik niet jong genoeg meer ben.

Een ander moment waarop duidelijk wordt, dat je oud wordt is hoe je reageert als een beroemdheid is overleden. In het begin van het jaar overleed iemand (geen idee meer wie, zo vergankelijk is roem) en toen schoot het ook door mjn hoofd: ik word oud.
Als puber is het maar raar dat je ouders onder de indruk zijn van het overlijden van een beroemdheid waar jij nog nooit van gehoord hebt. En op dat moment sta je al helemaal niet open voor hun verhaal wat de rol van die beroemdheid in hun leven heeft betekend. Het zijn mensen uit een andere tijd, een ver verleden van zwart-wit televisie of nog uit het radio-tijdperk. Nu gaan er beroemdheden dood die onderdeel van mijn leven zijn geweest. Ik laat daarbij de vroegtijdige overlijdens door ongelukken van wat voor aard dan ook buiten beschouwing. En ben ik, net als mijn ouders, een dagje aangedaan door het verlies aan jeugdsentiment. Zoiets kan alleen maar als je ouder wordt.

De laatste "ik word oud" ligt vooral op praktisch vlak. Dat is het moment dat het wel heel handig is om een stapeltje "oprechte deelneming"-kaarten op voorraad te hebben omdat een hele generatie boven mij de leeftijd krijgt waarop het elk moment afgelopen kan zijn. Dat zijn niet alleen familieleden maar ook goede vrienden van familieleden waarvan je weet dat een kaart op prijs gesteld wordt.

Het is niet erg om oud te worden. Het is een proces wat geleidelijk aan plaatsvindt en van binnen blijf je eeuwig jong (zeggen ze). En wijsheid komt met de jaren dus ik vind het niet erg om wijs mijn bijna 46 jaar te dragen. Maar dan zou het toch wel prettig zijn als de wereld mij op een vriendelijker manier met mijn neus op de feiten drukt.