Op veel blogs wordt fanatiek opgeruimd en vooral weggegooit. Er zijn er zelfs die elke dag een plank, laatje of kastje onderhanden nemen. Bij de verbouwing om een eigen ruimte voor mijzelf te creëren, had ik al mijn spullen al door mijn handen laten gaan. Aan de ruimte achter de schotten kan ik zien dat er niet veel bij is gekomen, dus opruimen en uitsorteren staat niet op mijn lijstje. Oké, opruimen zelf wel, maar dat is het normale opruimen, het op zijn plek zetten van slingerende zooi.En opeens bedacht ik mij of ik dat bepaalde kledingstuk 2 jaar geleden nu wel of niet bewaart had.
In het kader van afvallen en structuur aanbrengen in mijn week, ga ik 3x per week naar de sportschool. Eén van de activiteiten die ik daar doe is UIC-spinning. Vorige week heb ik daar al over geschreven. Als zijsprong: het was minder erg dan gewone spinning maar ik blijf mij niet prettig voelen op een spinningfiets. Zolang ik met die ontstekingen aan mijn voeten zit, is zumba geen optie dus voorlopig zit er niks anders op dan voor spinning te kiezen. Het zadel van een spinningfiets heeft veel weg van een racefietszadel en zit voor geen meter comfortabel. Na een half uur fietsen was mijn kont al beurs en bijna gevoelloos. Geen prettig vooruitzicht voor de komende keer.
Eerst was ik van plan om de wielrenbroek van Man te lenen. In wielrenbroeken zit een soort van zeem die je kont ontziet. Maar het schijnt dat wielrenbroeken niet uniseks zijn, dus die optie viel af. Daarnaast was het nog maar de vraag of de wielrenbroek van Man op tijd droog zou zijn. Man gaat op donderdagavond naar spinning en ik op vrijdagmorgen.
Mijn schoonzus doet veel aan mountainbiken, ik zou haar kunnen vragen of ze nog ergens een oude wielrenbroek had liggen. Hetzelfde geldt voor de buurvrouw. Het ging mij een beetje te ver om voor iets wat ik echt tijdelijk ga doen een dure wielrenbroek aan te schaffen.
En toen schoot het door mijn hoofd. Had ik niet eens, in een ver grijs verleden, een wielrenonderbroek aangeschaft. Uit de tijd dat ik nog wel eens op fietsvakantie ging maar niet in zo'n domme wielrenbroek op de fiets gezien wilde worden. (Door die zeem lijkt je dikke kont op de fiets nog vele malen dikker en dat is echt niet flatteus.)
Het voordeel van een opgeruimd huis is dat ik direct wist welke doos ik tevoorschijn moest halen. Vervolgens zat ik naar iets wits te zoeken terwijl het een zwarte bleek te zijn. Maar: ik had hem nog!!
Ik heb in mijn leven vaak en rigoreus dingen weggegooit of weggegeven en heb later nog nooit het gevoel gehad dat ik dat beter niet had kunnen doen. Als ik die fietsbroek wel had weggedaan, zou dat voor het eerst in mijn leven zijn dat ik spijt had van een weggooi-actie. Ik ben blij dat mij dat bespaard is gebleven en dat ik morgen met een minder pijnlijke kont op de spinningfiets ga zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten