OCPD-ers hebben eigenlijk maar 1 behoefte in hun leven, namelijk alles meer dan perfect doen. Dat lukt alleen als ze controle over hun omgeving hebben en uit kunnen oefenen. De manier waarop ze die controle uitoefenen verschilt per persoon. Soms uit het zich in de vorm van dwangmatig gedrag, zoals een vaatdoekje wat alleen maar op een bepaalde manier op het aanrecht mag liggen. Als je dan, als partner, anders doet kan de hel losbreken.
Ik heb mazzel dat Man nog liever dood gaat dan zijn mond open te doen als hij iets wil of als hem iets dwarszit. Ik heb inmiddels verhalen ontdekt van partners die door hun OCPD-man/vrouw verbaal volledig de pan in worden gehakt om (inderdaad) zoiets lulligs als de plek van een vaatdoekje of afstandsbediening. Dat doet Man gelukkig niet.Hij heeft andere wegen, misschien net zo erg of nog wel schadelijker om duidelijk te maken dat hij het ergens niet mee eens is. Daardoor heb ik echter misschien ook wel te lang het gevoel gehad dat het goed zou komen als Man maar zou leren zich te uiten.
Vanmorgen kwam Man naar mij toe met de mededeling dat hij gisteren tegen mij gelogen had. Gisteren hadden wij discussie over wat te doen met de verjaardag van zijn moeder. Zij leeft niet meer en vorig jaar zijn we een dagje naar Duitsland gegaan. Dit jaar valt de verjaardag op een doordeweeksedag en zit een dagje weg op de dag zelf er niet in. Ik had Man zo'n 2 weken al gezegd dat hij met zijn vader moest overleggen. Gisteren vroeg ik naar het resultaat met daarbij de mededeling dat ik hoe dan ook niet van de partij zou zijn omdat ik niet op tijd op de hoogte was gebracht.
Man meldt mij dat hij niet heeft gebeld en dat er dus niets geregeld is. Maar het zou wel jammer zijn als ik er niet bij was. Dan sta ik dus voor een enorm dillemma. In verband met mijn vermoeidheid is de afspraak gemaakt dat ik een week van te voren te horen krijg of en wanneer iets van mij verwacht wordt. Dan kan ik, indien nodig, afspraken verschuiven en extra rustmomenten inplannen. Als ik niet voet bij stuk hou, leert Man nooit dat hij eerder in actie moet komen. Aan de andere kant weet ik nu ook al dat mijn niet aanwezig zijn niet in dank zal worden afgenomen en de volledige "schuld" daarvan bij mij wordt gelegd.
En vanmorgen kwam Man dus langs met de mededeling dat hij gelogen had. Het is mij absoluut onduidelijk waarom. Hij had wel met zijn vader gesproken en wel gisteren. Alleen wist zijn vader niet wat hij op die dag wilde doen en vervolgens heeft Man het er verder bij laten zitten.
Ik zou nu heel erg blij moeten zijn dat Man uit zichzelf komt melden dat hij gelogen heeft. Voor iemand die liever dood gaat dan zijn mond open te doen is dat een hele overwinning maar ik ben bang dat ik die fase voorbij ben.
Ik ben vooral pissig dat hij "vergeten" was om rekening met mij te houden en zich niet aan de afspraak heeft gehouden dat ik een week van te horen zou krijgen hoe en wat. En ik zit me af te vragen waarover hij nog meer gelogen zou kunnen hebben.
Ik weet even niet wat ik hier verder mee aanmoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten