Eerst even een kort vervolg op mijn blog van gisteren, waarin ik hopelijk ook "antwoorden" geef op de ontvangen reacties. Ik wil in ieder geval bedanken voor het medeleven. Het op 1 lijn krijgen van hoofd en lichaam is een proces en zoals elk proces gaat dat in stapjes en met vallen en opstaan. Gisteren was ik vooral boos op mijzelf. Ik vond namelijk dat ik inmiddels beter had moeten weten en deze situatie had kunnen voorkomen door beter op te letten. Man kreeg dan ook bij thuiskomst de wind van voren toen hij, heel belangstellend, vroeg of ik mij al beter voelde. Nee en dat duurt misschien ook nog wel maanden en daar baal ik van en daar voel ik me schuldig over, dus sodemieter op. Gelukkig snapt Man inmiddels dat ik dan vooral heel, heel, heel veel knuffels nodig heb.
Vandaag ging het emotioneel al weer een stuk beter. Ik ben in staat geweest om de frustratie over deze situatie om te zetten in een uitdaging en deze periode te zien als een spannende reis. Ik ben erg nieuwsgierig naar wat deze reis mij zal brengen en wat voor fantastische dingen ik deze keer over mijzelf ga leren. Dat maakt het nog steeds niet makkelijk maar als proces wordt het een stuk hanteerbaarder. En ik hoef natuurlijk niet in 1 dag de oplossing gevonden te hebben (hoewel ... ;-) )
Na mijn wandeltraining (het was echt koud vandaag) kwam ik thuis en bekeek mijn mails en las toen dat Man niet thuis komt om te eten. Schoonmoeder ligt voor controle op gewijzigd medicijngebruik een weekje in het ziekenhuis en Man gaat na zijn werk direct door om haar te bezoeken en gaat daarna met schoonvader ergens wat eten. Dus ik eet alleen vanavond en ik doe mijn best om daarvoor het meest ongewone, ongezondste te verzinnen wat we in huis hebben. Wij hebben geen friteuse, de snackbar zit 5km verderop en omdat de dichtstbijzijnde winkel ook 5km verderop zit, eten wij bijna nooit ongezond. Ik haal 1x per week alle boodschappen en plan daarbij 7 maaltijden die voldoen aan de eisen van een gezonde maaltijd. Maar als ik de kans krijg om iets ongepland "ongezonds" naar binnen te werken, laat ik mij die niet ontgaan.
Labels
administratie
amnesty
asperger
auto
beesten
bestuur
bewegen
breien
budgeteren
buiten
computerspelletje
doelen
duits
duurzaam
eten
frans
gedicht
gezondheid
gistvrij
internet
kabouter
kantoren
koken
mantelzorg
muziek
naaien
OCPD
ondernemerschap
opruimen
overdenkingen
pinnen
relatie
stamboom
stichting
stuiterbolletje
top2000
uiterlijk
verbazing
vermoeidheid
vogels voeren
werk zoeken
wijzer worden
dinsdag 15 februari 2011
YES, ik eet alleen vanavond
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Niks schuldig voelen. Je mag best aan jezelf denken. Neem je rust. En neem daar ook de tijd voor.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Frederique
Ben wel een beetje nieuwsgierig wat het nou geworden is ;)
BeantwoordenVerwijderen