Beantwoording reacties

Ik zag ineens dat Singlemam nieuwsgierig was naar wat ik die dinsdag gegeten had. Ik heb mijzelf tegoed gedaan aan alle augurkjes die we in huis hadden (nee, ik ben niet zwanger) op een wrap met kaas, tomatenketchup en een gebakken ei. En daar heb ik een bakje met borrelnootjes en een sinaasappel bij gegeten, zonder bestek, achter de laptop en de tv op mijn bedbank.
Toch heel wat anders dan de nasi met kool die op het menu stond, braaf op te eten aan de keukentafel.


Verder hebben mensen gereageerd op mijn post van gisteren over het gedrag van Man. Als ik over Man en onze problemen schrijf dan lees ik altijd de post aan hem voor. Meestal kan hij zich er wel in vinden, maar deze keer was hij wat minder blij. Daar kan ik me ergens wel iets bij indenken. Hij is bang dat mensen ons herkennen en door mijn blog anders tegen hem aan gaan kijken en daardoor anders gaan behandelen. Bovendien schrijf ik natuurlijk over mijn kant van het verhaal, om de doodeenvoudige reden dat dat de enige kant is waar ik iets over te zeggen heb. En dat doe ik op mijn manier, en dat komt niet altijd overeen met hoe hij het ziet.
Ik heb er over zitten denken om dan niet meer over de problemen hier te bloggen. Het zou vervelend zijn als mijn blog tot nog grotere problemen in de relatie zou leiden. Aan de andere kant is het zo dat ik niet veel uitlaatkleppen heb. Mijn vrienden zijn ook zijn vrienden geworden en ik zou het echt heel vervelend vinden als zij ineens anders naar Man zouden kijken. Dus daar wil ik zo min mogelijk in details treden. Naast onze coach en een forum, heb ik verder niet veel mogelijkheden om mij te uiten. Bovendien zijn de ontvangen reacties echt heel nuttig voor mij geweest. Nu ik ervoor open sta om dit stuk aan te pakken (dat is natuurlijk een eerste vereiste) kan ik ook meer de mening van een ander binnen laten. Ik heb echt bijna dubbel gelegen van het lachen om de constatering dat hier sprake is van "kinderachtig gedrag". Man kon het minder waarderen ;-). En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dat een maand geleden zou had kunnen zien. Dus mijn allerhartelijkste dank.
Het maakt dat ik het voor voorlopig weer even vol kan houden. Man is voor kerst doorverwezen naar een andere behandelingsinstantie, die zouden een wachtlijst hebben van 10 weken tot de intake. Dat blijkt niet waar te zijn. Hij kan er pas eind april terecht. Lang leve de bezuinigingen in de zorg (maar niet heus). Tot die tijd kan ik niet anders helpen dan kritisch naar mijzelf en mijn gedrag te kijken en te veranderen wat ik kan, zowel voor mijzelf als voor hem. Wat kan liefde en houden van soms vreselijk ingewikkeld zijn.