Het was heel verleidelijk om in het kader rust voor mijn lichaam de wandeltraining uit mijn dagelijkse routine te halen. Ik hou niet van bewegen om het bewegen (als ik functioneel van A naar B moet, heb ik er geen enkele moeite mee) en ben wat dat betreft echt liever lui dan moe. In die zin is het voor mijn doen al een hele prestatie dat ik mijn trainingsschema al 6 weken vol houd. Uiteindelijk ben ik verstandig geweest (blèh) en besloten mijn trainingen te blijven doen, eventueel in aangepaste vorm. Als je lichamelijk moe bent, dan is het goed om je conditie niet nog verder te laten verslechteren en het is het enige moment van de dag dat ik mijn neus buiten de deur steek (de dagelijkse gang naar de brievenbus niet meegerekend). Je neus buiten de deur steken levert vitamine D op en dat heeft ook zo zijn voordelen. Ik ben aan het einde van mijn eerste schema, morgen is de grote test, en daarom hoefde ik maar 30min. Dan is het met die kou wel heel erg verleidelijk om te denken: zoek het maar uit, vandaag ga ik niet. Maar ik ben toch gegaan, vanavond zal ik daar wel tevreden over zijn.
Bij ons in het dorp waren niet veel echte rondjes om te lopen. Het is al gauw de ene helft van de tijd heen en daarna omdraaien en weer terug lopen. Maar nu een boer een betonpad heeft gekregen om makkelijker bij zijn land te komen en wandelaars daar ook gebruik van mogen maken is er een extra rondje bijgekomen. Daarnaast blijkt er een kerkepad heropend te zijn en dat maakt de mogelijkheden voor rondjes weer wat groter. Alleen is dat pad niet verhard, waardoor je soms behoorlijk loopt te soppen. Inmiddels heb ik redelijk in de gaten hoeveel tijd welk rondje kost. Dus als ik een rondje van 30min in een bepaald tempo moet lopen, hoef ik niet na te denken waar ik langs ga. Maar dan moet het natuurlijk wel meezitten.
Ik kon vandaag niet het rondje lopen wat ik wou lopen want er waren 6 zwanen die mijn pad blokkeerden. Als klein kind heb ik enorm ontzag gekregen voor die beesten. Ze zien er mooi uit, maar kunnen echt felle, gemene krengen zijn. Geen haar op mijn hoofd dus die er aan dacht om tussen die beesten door mijn weg te vervolgen. Nu maar hopen dat ze hun nesten ergens anders gaan maken, want het zou wel erg vervelend zijn als ik, door hun aanwezigheid, geen rondjes meer zou kunnen lopen.
Ik weet zeker dat Man niet meer bijkomt van het lachen als hij hoort dat ik mij door een stelletje zwanen op de kop laat zitten. Gelukkig leest hij mijn blog niet :-).
Je hebt groot gelijk, ik zou ook echt omkeren hoor!
BeantwoordenVerwijderen