Dit gaat heel eng worden

Het maken van de huiswerkopdrachten voor het loopbaantraject is zwaarder dan ik dacht. Het leidt tot inzichten die ik nog niet ontdekt had en die mij een compleet ander beeld van mijzelf geven dan ik tot nu toe had.

Inmiddels heb ik een patroon ontdekt in mijn arbeidsverleden. Waar ik er tot afgelopen zondag (of eigenlijk maandagmorgen) van overtuigd was dat ik zelf baas was geweest over mijn werk tot nu toe, moest ik toegeven dat het in de praktijk toch anders bleek te liggen. Tot nu toe heb ik al mijn banen geaccepteerd omdat het financieel handig was, omdat "men" dat van mij verwachtte, omdat ik mij "vereerd" voelde omdat ik gevraagd was, omdat het een handig opstapje leek naar een meer passende baan die uiteindelijk nooit kwam, omdat de baan gewoon langs kwam. Er zat dus geen weldoordacht plan achter, laat staan dat ik er serieus over nagedacht had of het werk wat mij werd aangeboden en de manier waarop dat werk gedaan moest worden wel bij mij pasten. Met als gevolg dat ik, soms al redelijk snel en soms na een tijdje, elke keer tot de ontdekking moest komen dat deze baan het toch niet was. Gelukkig ben ik dan wel weer zoveel baas van mijn eigen leven om dan te besluiten dat ik niet langer in een vervelende werksfeer wil zitten en mijn ontslag indien. Natuurlijk vol vertrouwen dat het goed gaat komen en dat ik deze keer echt eerst ga kijken naar wat ik dan zou willen doen. Totdat er weer een baan langs komt en ik om 1 van bovenstaande redenen weer in dezelfde valkuil stap.

En net op het moment dat ik dit allemaal uit zit te vogelen, belt het uitzendbureau met de mogelijkheid van een vaste baan.Een baan die natuurlijk de financiële situatie hier in huis behoorlijk zou verbeteren (nummer 1). Daarnaast zitten er leuke aspecten aan die baan en zou het (daar komt nummer 2) een mooie opstap kunnen zijn naar meer. Maar het is ook beneden mijn kunnen en niveau en ik loop de kans dat ik binnen een jaar weer diep ellendig op de bank zit omdat ik niet meer blij ben met mijn baan. Omdat deze baan een eis heeft, waar tot nu toe nog niemand aan heeft kunnen voldoen en ik wel, is de kans redelijk groot dat ik aangenomen zal worden.
Ik heb het uitzendbureau gezegd dat deze baan op dit moment en in deze vorm niet in mijn leven past. Het uitzendbureau kon zich dat best indenken en heeft me wat bedenktijd gegeven. Aan het einde van deze week moet ik van mij laten horen en zeggen of ik interesse heb. 

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik het heel eng vind om een baan te weigeren, ook al kan ik helemaal beredeneren dat het op de lange termijn niet passend werk voor mij zal zijn. Maar het voelt alsof ik het ongeluk over mij af ga roepen als ik een kans op een baan laat lopen. Alsof ik, door deze baan af te wijzen, mijn recht op een leuke, bij mij passende baan voor altijd heb verspeeld.
Aan de andere kant moet ik door dit inzicht toegeven dat Man mij al drie keer gered heeft door het niet erg te vinden de inkomensachteruitgang, die ontstond als ik mijn baan opzegde, op te vangen. Iets waar ik hem zeer dankbaar voor ben. Hij verdient het, dat ik niet nog een keer dezelfde fout maak.