Afgelopen donderdag heb ik bij de stichting (ik ben penningmeester van een stichting) een behoorlijk heftig gesprek gehad en dat zit mij nog steeds dwars. Ik merk dat ik daardoor niet mijn eigen enthousiaste zelf ben en dat zal ook wel uit mijn schrijfstijl blijken.
Omdat voor mij, gevoelsmatig, een week uit 5 dagen bestaat, is het tijd om te laten weten of ik de gestelde doelen voor deze week gehaald heb. Het weekend is voor leuke dingen, waarin ik zelf mag beslissen wat ik ga doen.
De lange termijn doelen en de maanddoelen krijgen een aparte post.
Het doel voor deze week was het bijwerken van achterstallige mails en handvaardigheden. Die handvaardigheden bestonden uit verstelwerk en het inventariseren van alle projecten die op dat gebied nog in huis rondslingeren.
De achterstallige mails zijn de deur uit gegaan en ik ben erg blij en opgelucht dat ik dat van mijn lijst af heb kunnen halen.
Het verstelwerk is niet afgekomen. Nadat ik woensdag elk excuus uit de kast heb gehaald om er onderuit te komen (zie mijn vorige post), was ik vrijdag vol goede moed weer richting mijn woon/werkkamer getogen om verder te gaan met waar ik gebleven was.
Mijn hoofd zat vooral bij het gesprek van donderdag en dat maakte dat ik redelijk door kon werken. Misschien is dat wel de truc, verstelwerk als afleiding gebruiken :-). Resultaat van 1 morgen: 1 broek van elastiek in de taille voorzien en pijpen ingekort. Daarnaast een aangepaste broek van woensdag weer onderhanden genomen. Kennelijk had ik geen goed elastiek gebruikt, want het elastiek was te slap.
Tijd voor lunch (voor het eerst in mijn leven vegetarische champignonpaté gemaakt) en het maken van de boodschappenlijst. Na de boodschappen waren de spanningen van donderdag al meer naar de achtergrond verdwenen en begonnen alle excuses van woensdag weer hard hun best te doen om het repareren van 2 ritsen te traineren. Ik heb nooit geweten dat het zo moeilijk kon zijn te beslissen welk muziekje ik zou willen horen ;-).
Gelukkig werd mij een goed excuus in handen gegeven om niet verder achter de naaimachine te zitten: een goede vriend belde en we hebben 1,5 uur aan de telefoon gehangen. Daarna moest ik echt avondeten maken. Echt heel erg jammer ;-)
Maar toch bij het naar bed gaan met een licht schuldgevoel naar de tafel met de naaimachine gekeken. Achteraf had ik het ook niet af kunnen maken omdat de ritsen ingekort moeten worden en ik dat niet zelf kan. Mijn man is zo aardig geweest de eerste rits vanmorgen in te korten en ik heb mij voorgenomen om vandaag toch die broeken nog even klaar te maken. En als ik dat klaar heb, mag ik de datum plannen waarop ik naar het archief ga voor stamboomonderzoek :-)
Het inventariseren van handvaardigheidsprojecten blijft liggen, maar is ook iets minder urgent dan het verstelwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten