maandag 23 mei 2011

Over hufters en bangerikken

Ik was eigenlijk van plan vandaag het vervolg op de sok te schrijven, maar nu ik voor de tweede keer in 1 week tijd bijna van de weg afgereden ben, ga ik vandaag even stoom afblazen.

Ik woon in een klein dorp wat vooral uit doorgaande wegen bestaat. De hoofdroute is een gewone 2 auto's brede straat, de overige wegen zijn van die smalle landbouwweggetjes van hooguit 1,5 auto breed. Dus als je iemand moet passeren die van de andere kant komt, zul je met 2 wielen in de berm moeten. In het begin vond ik dat eng, maar na 11 jaar draai ik mijn hand daar niet meer voor om.

Als ik mijn wandeltraining doe, kom ik over 2 van die wegen. Het viel me toen al regelmatig op dat auto's je gewoon in de berm drukken terwijl er niemand op de weg is en ze dus best met wat ruimte om je heen kunnen. Ik loop liever op de weg dan in de berm, want door al dat verkeer is de berm vlak naast de weg een enorme gatenkaas van kuilen en dat loop gewoon minder lekker. Ik loop netjes op de rand van het asfalt, dus ruimte zat om op een fatsoenlijke manier om mij heen te gaan.
Natuurlijk hou ik wel rekening met het overige verkeer. Ik snap best dat als van beide kanten een auto komt, dat ik dan niet pontificaal op de weg moet blijven lopen. Beide auto's moeten door de berm om elkaar te passeren, en dan ga ik heus wel zo ver mogelijk in de berm lopen.

Vanwege de herinrichtingswerkzaamheden in het dorp is de doorgaande route tijdelijk afgesloten. In het dorp verderop is een brug wegens werkzaamheden niet voor verkeer toegankelijk. Dat houdt in dat onze straat en de parallelweg naar het andere dorp voor de meeste mensen de doorgaande weg is geworden. Hierdoor moet er nog meer verkeer dan anders over die smalle landbouwweggetjes en moeten ook meer auto's elkaar passeren.
En niet iedereen doet dat even galant en houdt daarbij rekening met medeweggebruikers. Vorige week was ik zelf bijna van de sokken gereden omdat twee auto's elkaar wilden passeren en geen van beiden bereid was, rekening te houden met die voetganger (ik dus) die daar ook nog liep. De spiegel van de ene auto raaktje me op 5cm na net niet. En ik heb ook al een paar keer fietsers gezien die enorme capriolen uit moesten halen om niet in de sloot te belanden, alleen maar omdat een automobilist geen zin had om even achter de fietser te blijven wachten totdat de weg weer vrij was. (Ik ga een andere keer klagen over fietsers die het leven van een automobilist tot een hel maken, nu ben ik even op hun hand ;-) ).

Vanmorgen op weg van stad naar huis, werd ik weer bijna in de sloot gereden. Deze keer zat ik in de auto en was er een vrachtwagen die niet genoeg op zij ging/durfde te gaan. Als je niet kunt "berm rijden", neem dan niet een sluiproute waarin dat noodzakelijk is.
Maar degene die vorige week voor mij reed, maakte het nog veel bonter. Het was spitsuur 's avonds en er kwam veel verkeer vanuit ons dorp richting stad. De bestuurder/bestuurster (geen idee wat het was) voor mij raakte daar zo van in paniek dat er elke keer gestopt werd zodra er een auto van de andere kant ons moest passeren. Ik heb 20 minuten gedaan over een stukje van 2,5km.

Het is onbekend hoelang het nog duurt voordat de doorgaande route weer vrijgegeven wordt. Ik hoop dat het niet lang meer zal duren, maar het vermoeden bestaat dat het toch nog wel 3 weken zal zijn. Nog even volhouden dus. En zorgen dat ik ook ogen in mijn achterhoofd heb, dan kan ik mij in ieder geval wat veiliger op de weg begeven.

5 opmerkingen:

  1. Bijna voor de SOKKEN gereden? dan gaat dit blogje toch over sokken.
    Mensen zijn siwieso zo schofterig en egoistisch.
    Ik heb 9 jaar geleden paas mijn rijbewijs gehalad en toen viel het me op hoe associaal mensen zijn op de weg. Ik MOEST natuurlijk 50 rijden in de bebouwde kom tijdens te lessen nou man ze gingen kleven, gevaarlijk inhalen of toeteren. Ik was zo verbaasd. Zij hadden toch ook eens moeten lessen?
    Fijne wereld.

    liefs en fijne week. Hélène

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klagen is soms heerlijk, en wat is het heerlijk als je er dan een stukje over kunt schrijven dat niet zeikerig is maar leuk en lekker om te lezen!

    Herkenbaar, want ik erger me ook vaak aan het verkeer. Zowel lopend, rijdend, fietsend... Het maakt eigenlijk niet zoveel uit in welke schoenen je staat, voor je sokken gereden worden is stom!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sommige mensen kunnen niet rijden en zijn een gevaar op de weg. Zelf kijk je wel goed uit, maar er zijn mensen genoeg die hun ogen in hun achterzak hebben zitten. Levensgevaarlijk!

    Ik hoop voor je dat de doorgaande route gauw weer vrijgegeven wordt.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zelf kom ik ook van het platte land en wat ik er met de paplepel ingegoten kreeg was: Als je op een weg loopt, loop dan altijd met je gezicht naar het verkeer. Niet het verkeer vanuit je rug laten naderen maar met je gezicht naar de auto's toe. Dan kun je opzij springen als het nodig is. (En de bestuurder aankijken dat scheelt ook nog wel eens in onverschilligheid)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo te lezen ben ik niet de enige met verkeersfrustraties. Hoewel het natuurlijk dieptriest is, dat het zo gaat.

    @singlemam: ik loop ook altijd zo dat ik het verkeer tegemoet zie komen. Maar op een weg (inclusief berm) die niet breed genoeg is voor en een wandelaar en twee auto's helpt dat niet veel.

    BeantwoordenVerwijderen