Prijsjes kopen

Zoals elk zichzelf respecterend dorp, heeft ook ons dorp een jaarlijks dorpsfeest. En zoals het hoort is de formule van dit feest al jaren onveranderd en de kans dat het ooit zal veranderen is 0,0. Omdat er nooit iets veranderd is het elk jaar vaste prik dat in de laatste week van de schoolvakantie de straat versierd wordt.

Uit dat versieren van de straat is bijna 15 jaar geleden een straatvereniging ontstaan. En ook de activiteiten van de straatvereniging zijn volledig voorspelbaar. In mei hebben we een bestuursvergadering (ik ben algemeen bestuurslid) waarin vooral besloten wordt dat het dit jaar net zo zal gaan als het jaar daarvoor en worden data vastgelegd. Vervolgens wordt de contributie geïnd (al jaren € 7,00 per huishouden) door met kwitanties langs de deur te gaan. Niet lang daarna krijgen alle bewoners van de straat de uitnodiging voor de ledenvergadering in de brievenbus. En elk jaar komen dezelfde bewoners te laat op de vergadering.

Op de ledenvergadering worden de data besproken voor:
- het versieren van de straat (zijn niet veranderbaar)
- het jaarlijkse fietstochtje wat enigszins flexibel is en waar we heen gaan (maximaal 10km fietsen in totaal)
- de jaarlijkse straatbarbeque (keuze uit 2 data)
Verder wordt aangegeven wie namens de straat een bloemetje krijgen of hebben gekregen (mensen die ziek zijn, verhuizen, nieuw zijn en dergelijke).
De hele vergadering neemt maximaal 3 kwartier in beslag, inclusief eventuele inbreng van overige straatbewoners. Dan hebben we met z'n allen wel weer een behoorlijke prestatie geleverd en moeten we hoognodig koffie drinken. Degenen die er dan genoeg van hebben gaan naar huis, de rest blijft voor het kaarten (klaverjassen) en sjoelen.

Eerst volgt het gebruikelijke gesteggel omdat er altijd teveel of te weinig kaarters zijn en moeten mensen zich opofferen. Omdat het zo hoort (vraag maar na bij de plaatselijke kaart- en sjoelclub), moet er gekaart en gesjoeld worden om prijsjes. De kosten voor deelname bedragen € 2,50 per persoon. Aan mij is de schone taak toebedeeld om die prijsjes te kopen. De oogst voor deze keer staat op de foto (met uitzondering van de worsten en de boterkoeken).

Omdat ik geen frutselmens ben en de meest alternatiefste persoon uit de hele straat (alleen al het feit dat ik het liefste vegetarisch eet, rechtvaardigt die titel al :-) ), vind ik het kopen van die prijsjes een hele bevalling. Ik loop dus echt met mijn ziel onder de arm door de winkel heen en heb geen idee wat leuk is om te kopen en wat niet. Vervolgens is alles of duurder of goedkoper dan € 2,50 en het moet natuurlijk niet zo zijn dat mensen zich bekocht voelen.
Vrijdag zal ik weten of ik een juiste keuze heb gemaakt. Tot die tijd zal ik Man regelmatig lastig vallen met mijn onzekerheid of ik het wel goed heb gedaan. En dan ben ik er voor een jaar weer vanaf, om vervolgens volgend jaar rond dezelfde tijd van het jaar weer met mijn handen in het haar te zitten omdat ik niet weet wat ik moet kopen.

Wat is het toch fijn dat sommige dingen in het leven zo voorspelbaar zijn ;-).