Er ging iets niet helemaal goed en het revalidatiecentrum

Gisteren zag ik ineens dat bij een post van een week geleden een verkeerd label zat. Geen idee hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, maar ik wist wel dat ik in staat moest zijn om dat te veranderen. Het veranderen is gelukt maar waarom die post ineens helemaal bovenaan kwam te staan, is mij tot op heden nog steeds onduidelijk. Ik beschik dus nog niet over voldoende computertechnische vaardigheden. Ik zal mijn loopbaanadviseur daarvan op de hoogte brengen ;-).

Dinsdag was de grote dag, het echte intake-gebeuren bij het revalidatiecentrum. Het begon met een voorgesprek waarin nog even de puntjes op de i werden gezet naar aanleiding van wat ik tijdens het kennismakingsgesprek gezegd had. Omdat dit minder tijd kostte dan dat er was ingepland, werd direct het fysiotherapeutische onderzoek meegenomen. Handig als je gesprekspartner ook je behandelend fysiotherapeut is.

Vervolgens had ik tijd om aan mijn sok te breien, met de mensen in de wachtkamer te kletsen en daarna werd ik opgeroepen door de psychologe. Ze snapte dat ik enigszins wantrouwend was en had daar alle begrip voor. Ik weet best dat gezondheid uit een lichamelijke en geestelijke component bestaat, maar ik wil niet meer dat de nadruk alleen maar op het mentale vlak ligt. Volgens mij gaan psychologe en ik daar wel uitkomen.

Tijd om even iets in mijn maag te stoppen (fruit met wat studentenhaver) en mij mentaal voor te bereiden op de fysieke test. In het gebouw waar het revalidatiecentrum zit, hebben ze bedrijfsfitness. Dus ik werd daar binnen gelaten om mij om te kleden en ik kon mijn spullen daar in een kluisje doen. Het omkleden ging wel, het kluisje niet. Het was onmogelijk om de gebruiksaanwijzing daarvan te snappen. Toen ik klaar was met de test heb ik nog aan een vaste bezoekster gevraagd of zij wist hoe die kluisjes werken, maar ook zij wist het niet.

Voor het eerste gedeelte van de fysieke test moest ik met een hartslagmeter 6 minuten fietsen op een bepaald toerental. In die 6 minuten mocht ik alleen maar fietsen en niet praten. Waarom de begeleider dan constant dingen loopt te zeggen, waar je dan niet op mag reageren is mij een raadsel. De conclusie was in ieder geval dat mijn basisconditie goed was (hoera!!!), maar dat mijn weerstandsconditie slecht was. Weerstandsconditie gaat om het extra vermogen als het er even op aan komt.
Daarna nog een paar balanstesten en spiertesten (hoewel ik rechtshandig ben, gingen de meeste dingen links beter dan rechts). Ik moest mijzelf opdrukken (op mijn knieën ging wel, maar helemaal recht niet) en natuurlijk werden de onvermijdelijke buikspieren ook niet vergeten. Al die tijd liep mijn begeleider vergenoegt om mij heen om te zeggen dat we daar iets aan gingen doen en dat gingen verbeteren en dat hij een mooi schema voor mij ging maken. Ik proefde er een soort ondertoon uit dat het niet makkelijk zou worden.

Terug in de fitnessruimte nog een paar testen uitgevoerd met de daar aanwezige apparaten en een paar oefeningen op een bal. Ik vind dat zo leuk, zo'n hele grote bal waar je dan oefeningen mee moet doen. In mijn geval gaat de bal gebruikt worden om mijn lichamelijke balans te versterken. Over 8 weken zal ik in staat zijn om op de bal te blijven zitten zonder voeten aan de grond (tenminste dat zegt mijn begeleider, en als het niet lukt trakteert hij op taart :-) ).

Alle testresultaten werden in de computer gestopt en na mijn lunch kreeg ik het behandelplan voorgeschoteld. In 16 weken gaan ze 100 uur aan mij sleutelen. Ik ben heel erg benieuwd. En als verrassing kreeg ik te horen dat we ook nog 2 dagen naar een boedhistisch klooster in België gaan. Een reden te meer om extra hard mijn best te doen. Dinsdagmiddag heb ik mijn eerste echte trainingsdag. Hoe die dag eruit gaat zien krijg ik nog via de post te horen, evenals wanneer ik mij elke keer daar moet melden.

Het revalidatiecentrum heeft toestemming gevraagd om mijn medisch dossier op te vragen bij de huisarts. Ik ben heel benieuwd wat er, behalve die depressie, nog meer aan rare dingen in staat. Voorlopig onderneem ik nog geen actie om die depressie uit mijn dossier te krijgen. Misschien moet er wel veel meer uit mijn dossier verwijderd worden, en ik ga liever 1x de confrontatie met mijn huisarts aan dan een aantal keren achter elkaar.