Om te beginnen moet ik even een paar dingen recht zetten naar aanleiding van mijn blog over de wegwerkzaamheden. Natuurlijk is 2x 500 geen 100m maar 1000m. En de straat is geen 500m lang maar 350m (lang leve internet) en dat scheelt tot al weer 300m voor die arme wegwerkers. Vanmorgen kwam ik tot de ontdekking dat ze met 2 ploegen aan het werk waren. Het leek me ook al stug dat ze het anders in 1 week klaar konden krijgen.
Maar daar wil ik het vandaag niet over hebben. Ik kwam vanmorgen langs de blog van Trudy waarin zij schreef dat het leven soms ingrijpt als je moeite hebt de lessen te leren die je moet leren. Dat heeft voor haar tot gevolg dat ze nu tijdelijk met krukken door het leven moet, rustig aan moet doen en dingen aan anderen moet over laten.
Als reactie schreef ik dat het leven begint met het gooien van een klein steentje en naarmate het langer duurt voordat het kwartje valt, de stenen steeds groter worden totdat een gigantisch rotsblok je op een milimeter na raakt. Mocht je het dan nog niet snappen, dan ben ik bang dat je echt een probleem gaat krijgen.
Terwijl ik bezig was met mijn wandeltraining realiseerde ik mij echter dat ik eigenlijk geen haar beter ben. Ik krijg ook van alle kanten signalen dat mijn grenzen wel even bereikt zijn en dat ik tijd moet nemen om alles van de afgelopen 2 maanden te verwerken en om tot rust te komen.
Tijdens al die testen en vragenlijsten die ik voor mijn loopbaantraject heb moeten doen, kwam overal naar voren dat ik over goede spreekvaardigheid schriftelijke vaardigheden beschik. Daar is de laatste tijd echter weinig van te merken. Ik schrijf de ene na de ander mail die vooral uitblinken in onduidelijkheid. Ik formuleer scherper dan nodig is (hoewel de aanmaningen dezelfde waren van vorig jaar) en loop zelfs met een grote boog om de computer heen omdat ik weet dat er iets niet goed gedaan is.
Nadat ik deze ontdekking had gedaan, nam ik mij voor om vandaag het eens wat rustiger aan te doen. Om vervolgens achter de computer te kruipen en weer de wereld aan mails te verzenden en telefoontjes te plegen. En dat terwijl ik nu weet dat ik minder goed in communiceren ben dan anders. Dat is dus niet handig.
Tijd om te gaan ontdekken wat ik anders kan/moet doen. Ik wou beginnen met uitslapen morgen, maar dat zit er helaas niet in. Dan maar vroeg richting bed. Want ik was niet van plan het zover te laten komen dat het leven een rotsblok mijn kant op stuurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten