Het leek zo goed te gaan

Morgen gaan we met schoonpa picknicken en voor vandaag staan de voorbereidingen op het programma. Vanmorgen eerst de laatste training van het schema gedaan (10km in 1.49.10, langzamer dan gehoopt maar wel binnen 2 uur). En toen was er nog voldoende tijd over om een quiche met echt deeg te maken.

Normaal gesproken kies ik voor de gemakkelijke weg en haal een aantal plakken bladerdeeg uit de vriezer. In geval van nood zou dat altijd nog wel kunnen. Maar ik vond het wel dapper om een deeg te maken van zout, bloem, boter en een beetje water. En dat ging buiten verwachting heel voorspoedig. Het deeg daarna, volgens de omschrijving, 10min in de vriezer gelegd. Het uitrollen tot 5cm buiten de vorm en vervolgens in de vorm draperen liep ook van een leien dakje. Een uur laten koelen in de koelkast was ook geen enkel probleem. Dus ik begon al zeer trots op mijzelf te worden. Dat was dom!!

Het ging mis bij het "blindbakken". In de recepten werd nergens met een woord gerept over het soort vorm wat je moet gebruiken als je een quiche bakt. Ik heb alleen maar springvormen en ben er vanuit gegaan dat dat de vorm is om een quiche in te bakken. Ietwat verkeerd gedacht, zo bleek. Het overtollige deeg netjes afgesneden langs de rand van de vorm en een leuk versierseltje aangebracht. Vervolgens folie met rijst in de vorm gedaan en de vorm in de oven gezet.
Halverwege de baktijd werd duidelijk dat ik een enorme vergissing had begaan. Omdat de rand van het deeg niet over de vorm heen hing, zakte de zijkanten van de taartbodem in wording in. De bodem direct uit de oven gehaald en toen begon de ellende.

Om de taartbodem eetbaar te houden, moesten alle rijstkorrels uit de bodem gehaald worden. Door de inzakkende wanden zaten de rijstkorrels niet alleen op de bodem, maar ook aan de binnenkant van de wanden. En omdat alles net uit de oven kwam, was zowel vorm als bodem heet. Met veel gepiel lukte het Man en mij om het overgrote deel van de rijstkorrels te verwijderen. Maar niet alles is eruit gegaan.

Omdat de bodem vanwege de warmte nog redelijk te vervormen was, hebben we de wanden van de taartbodem zo veel mogelijk weer omhoog gedrukt. En gelukkig bleven ze staan. De vulling erin gegooid en vervolgens de quiche gewoon in de oven afgebakken. Het geheel ziet er toch heel eetbaar uit. Alleen als ik morgen of overmorgen blog over een spoedbezoek aan de tandarts, is het met die rijstkorrels toch niet helemaal goed gekomen.