Op dit moment hoor ik regelmatig een reclame op de radio van een verzekeringsmaatschappij. Hij maakt het uit en zij roept dan blij dat ze dan eindelijk met haar vriendinnen kan gaan snowboarden. Uiteindelijk gaat het om het aan- en uitzetten van een reisverzekering maar deze reclame haalt bij mij het slechtste naar boven.
Het is stereotiep maar het zijn vooral vrouwen die zich aan dit soort gedrag schuldig maken. Zelfs generaties die beduidend jonger zijn dan ikzelf doen het (merk ik bij mijn nichtje en haar vriendinnen). Zodra er een man/relatie in beeld komt is dat voor veel vrouwen een reden om hun eigen leven (deels) op te geven. Om bij het voorbeeld te blijven dat in de reclame gebruikt wordt: Wat is er op tegen om, terwijl je een relatie hebt, met je vriendinnen naar de wintersport te gaan? Als hij echt van je zou houden dan zou hij je dat toch gunnen? (Ervan uitgaande dat je niet € 20.000,00 rood staat op de bank, niet gaat terwijl het jullie trouwdag is of een andere zwaarwegende reden).
Wij vrouwen zijn meesters in het wegcijferen van onszelf ten behoeve van onze partner en het idee dat een relatie vooral een "samen" is. Dus als hij niet van musea houdt, gaan wij ineens ook niet meer, hetzelfde geldt voor uitgaan, uit eten gaan met vriendinnen, vakantiebestemmingen, lekker een boek lezen op de bank en dergelijke. Terwijl we het aan de andere kant heel normaal vinden dat hij in zijn eentje gaat sporten, met vrienden een avond aan de bar hangt en mannendingen doet.
Ook ik heb mij aan dit soort gedrag schuldig gemaakt en er zijn ook zeker relaties op stuk gelopen. De leuke onafhankelijke vrouw waar desbetreffende man verliefd op is geworden verdween in iemand die volledig gericht werd op het idealistische en geromantiseerde samen wat ons door de media voorgespiegeld wordt. De man is degene die als prins op het witte paard al onze behoeften zal vervullen zodat we nooit meer een ander nodig hebben.
Ik heb inmiddels ontdekt dat dit een illusie is. Een mens is zo'n complex wezen dat er ook meerdere mensen nodig zijn om alle behoeften te vervullen. En zo is de moeizame reis ontstaan om mijn behoeften in kaart te brengen en serieus te nemen. Er zijn behoeften die Man heel goed kan vervullen maar er zijn ook behoeften waarvan Man niet snapt dat dat voor mij wezenlijk is. Vroeger (ook voordat Man in beeld was) gaf ik die behoeften op, nu doe ik dat niet meer maar alles natuurlijk wel binnen redelijke grenzen. Dus als ik nu iets wil en Man wil niet (bijvoorbeeld naar een theatervoorstelling) dan ga ik gewoon wel. Soms wil er iemand mee en anders ga ik in mijn eentje.
In het begin was ik bang dat door het loslaten van het idee van het romantische samen, de relatie volledig zou stranden. Maar het tegendeel is gebleken. Nu de druk op Man afneemt om in al mijn behoeften te voorzien is het thuis een stuk leuker geworden.
Ik vind het alleen jammer dat ik bij de generatie van mijn nichtje zie dat die nog steeds dezelfde fout maken als ik. Ik heb door schade en schande de les geleerd en ik had graag gezien dat haar generatie inmiddels wijzer zou zijn.
Labels
administratie
amnesty
asperger
auto
beesten
bestuur
bewegen
breien
budgeteren
buiten
computerspelletje
doelen
duits
duurzaam
eten
frans
gedicht
gezondheid
gistvrij
internet
kabouter
kantoren
koken
mantelzorg
muziek
naaien
OCPD
ondernemerschap
opruimen
overdenkingen
pinnen
relatie
stamboom
stichting
stuiterbolletje
top2000
uiterlijk
verbazing
vermoeidheid
vogels voeren
werk zoeken
wijzer worden
maandag 25 februari 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik vind dat ieder zijn dingen moet kunnen doen.
BeantwoordenVerwijderenOngezond als dat niet zo is.
haha er zijn ook van die simpele dingen die mijn heeeeeel erg kunnen irriteren. Ik vind juist dat jongelui van in de 20 helemaal doorgeslagen zijn in het aprts dingen doen, dus alleen maar met vriendinnen op vakantie, met oud en nieuw of kerst apart op stap gaan, stappen met vriendinnen.
BeantwoordenVerwijderenMijn man en ik zijn bijna 11 jaar bij elkaar en hebben jaren alleen gewoond. We hebben allebei onze eigen leven. Hij sport graag, heeft een paar vrienden waar ik niets mee heb, gaat graag naar andere concerten dan ik. En ik heb mijn andere hobby's en liefhebberijen . We doen veel samen maar ook heerlijk apart. We zijn dan benieuwd naar elkaars belevenissen. Daarbij bof ik heel erg dat ik graag dingen alleen doe want dat kan niet iedereen. De weekenden zijn we meestal wel bij elkaar maar kan ook anders zijn en als hij bijvoorbeeld een voor mij heel stom feest of concert heeft en hij wil toch graag dat ik meega dan doe ik dat en andersom. Ik vind t bij ons erg goed gaan. dikke kus en niet TEveel rekening houden met je man he jij bent er ook nog.
Het hangt van je gezinsleven af en van hoe je relatie in elkaar zit. De behoefte om dingen alleen te doen vermindert als je een leuke partner hebt. Maar daar waar mijn ouders alles samen deden, de een mocht de deur niet uit zonder de ander, gebeurde er op de lange duur niks meer als het niet voor de kinderen was. Niet iedereen heeft dezelfde smaak en behoeftes.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn relatie kan ik zeggen dat we dingen afzonderlijk doen, maar niet zo vaak. Wij zijn graag samen. Mijn liefje heeft geen behoefte aan alleen weggaan, maar brengt wel graag een avond alleen thuis door om wat te prutsen aan zijn computer of motor. Dit doet hij ook soms als ik thuis ben, maar ik heb de indruk dat hij het soms laat omdat ik thuis ben en we dan samen wat doen. Zo laat ik ook wel eens wat voor mijn liefje.
Maar meestal is het voor de kinderen dat er dingen niet gedaan worden. Nu met drie kleintjes kan ik geen week alleen op wintersport. Praktisch gezien niet en financieel gezien zou het ook niet netjes zijn het vakantiebudget er in mijn eentje door te jagen. Om bij je voorbeeld te blijven hé. Uit eten gaan met vriendinnen doe ik wel eens per maand of per twee maanden. Het zegt mijn liefje niks, ik doe het graag en hij is graag thuis omdat hij al lange dagen werkt.
Jezelf zijn en vooral ook jezelf kunnen zijn, dat is belangrijk in een relatie. De ander aanvaardt het toch is mijn ervaring, tenminste als je relatie snor zit. Niemand heeft graag het gevoel dat de partner zijn hele leven laat liggen om jou ten dienste te zijn. Het heeft te maken met jezelf aanvaarden en waardig te vinden. En met loslaten. Ware liefde is ook een beetje loslaten.
Je partner zichzelf laten zijn blijkt soms gemakkelijker dan zelf je zin doen.
toch word er nog te vaak geroepen dat iets een typisch mannelijke of typische vrouwelijke eigenschap is, er zijn ook genoeg mannen die bepaalde dingen niet mogen doen omdat hun vrouw of vriendin dat niet accepteerd, waarom hebben we het in de huidige tijd nog steeds over typische mannen en typische vrouwen dingen, naar mijn mening houden we daarom nog steeds een bepaalde rolverdeling in stand.ook in een relatie moet je vrij zijn om je eigen ding te doen of je nu man of vrouw bent.
BeantwoordenVerwijderen