Logisch nadenken

Het is niet prettig als je het gevoel hebt dat je hele leven op drijfzand staat en omdat enig gevoel van controle wel prettig is, zocht ik die controle in andere zaken. Zo had ik bijna al een trailer gekocht om een tumbleweedhouse (de Fencl vind ik erg leuk) te bouwen en ben ik 3 breiprojecten gestart. Het kopen van enorme hoeveelheden wol voor de breimachine (de wol is deze maand in de aanbieding) heb ik gelukkig kunnen voorkomen. Het nadeel van dit soort acties is dat ik me steeds meer opgejaagd voel, vanwege alle nieuwe ideeën in mijn hoofd nog minder slaap dan ik al deed en dat de chaos bijna niet meer te overzien is. Het levert in ieder geval niet de rust op waar ik zo naar verlang. En dan schiet de gedachte door mijn hoofd: Wat deed ik in 2011 en 2012 anders?

Elke situatie is natuurlijk anders en wordt beleefd in de context van alle omstandigheden die op dat moment een rol spelen. Op dit moment spelen de relatie en het voor elkaar krijgen van betaald werk de hoofdrol. In 2011 waren dat de 3 mensen binnen mijn schoonfamilie die in zeer korte tijd het loodje legden en de ontdekking dat ik aan een (in potentie dodelijke) chronische ziekte bleek te lijden en als het niet ontdekt was, had ik nu niet meer achter mijn pc gezeten. Daarnaast heb ik tijdens mijn tocht ook wel momenten gehad waarop ik er mentaal volledig doorheen zat, maar ook daar heb ik mij doorheen geslagen. Waarom kost het dan nu zoveel moeite om mij staande te houden?

En opeens wist ik het, het komt door het wandelen. Wat ik in 2011 (en in 2012 helemaal) deed, was wandelen. Ik liep, weer of geen weer, 5x per week een half uur tot een uur buiten. En dan niet gewoon een rondje lopen maar echt trainen via een schema met een hartslagmeter. Beweging en een frisse neus halen, een combinatie die veel aangeraden wordt bij psychische belasting. Dan zou de oplossing om iets beter tegen deze drijfzandperiode te kunnen zeer eenvoudig zijn, gewoon weer gaan wandelen en ik zit beter in mijn vel. Helaas is wandelen op dit moment niet mogelijk.

Tijdens mijn grote tocht heb ik mijn hakken zwaar overbelast waarna mijn huisarts mij verboden heeft te wandelen als het niet functioneel is. Omdat de pijn nog steeds niet verdwenen is (van een heel erg stekende pijn is het afgezwakt naar een soort van chronisch zeurend iets) ben ik afgelopen maandag naar de sportarts gegaan. Hij was niet erg hoopvol op een herstel en heeft mij doorgestuurd naar het ziekenhuis voor foto's en een echo. De wachttijd voor de echo is zo'n 6 weken, dus eind maart kan ik op zijn vroegst de uitslag verwachten. Tot die tijd heb ik nog steeds een wandelverbod met misschien de mogelijkheid dat ik nooit meer kan wandelen zoals ik tot nu toe gedaan heb.

Om toch aan de combinatie bewegen en buiten te voldoen zit ik nu aan fietsen te denken maar als ik ergens een bloedhekel aan heb dan is het fietsen. Fietsen heeft voor mij niet die meditatieve cadans die wandelen wel heeft. Bovendien moet je een keer zoveel fietsen om conditioneel hetzelfde effect te bereiken als wandelen. Dat houdt dus in dat ik met fietsen 1 tot 2 uur onderweg ben. Aan de andere kant, als wandelen echt niet meer mogelijk is, is de fiets de enige kans om ervoor te zorgen dat ik op eigen kracht Rome bereik.

Van het weekend zal ik mijn sportfiets van spinnenwebben en stof ontdoen en controleren of alles nog goed is en werkt. Maar als iemand een andere mogelijkheid weet om, zonder de voeten te belasten buiten te bewegen dan hou ik mijn van harte aanbevolen.

PS: ik breng nog even mijn Give Away onder de aandacht.