Hij doet het (bijna)!

Vanaf het moment dat ik als 15-jarige bij een vriendinnetje een breimachine in huis zag staan, was ik erdoor gefascineerd en heb ik de droom gehad om er zelf ook 1 te bezitten. De verrassing was dan ook groot toen Man zo'n 8 à 9 jaar geleden via een verkoopsite zo'n ding op de kop had getikt. Er was echter een "klein" probleempje. De vorige eigenaren hadden de machine ooit (vermoedelijk in 1992) tijdens een vakantie in Tsjechië gekocht. Bij de aankoop hadden  ze een demonstratie gekregen over de werking maar hoe en wat precies wisten ze niet meer. Op het moment dat de machine in mijn bezit kwam was internet nog niet zo uitgebreid dus veel verder dan zelf prutsen, naar de plaatjes in de gebruiksaanwijzing kijken en uithuilen en opnieuw beginnen kreeg ik wel iets handigheid maar het hield niet over.

Op een terugweg van vakantie kwamen we in de buurt van Twello waar je een cursus voor de breimachine kon volgen. Man en ik langs voor informatie en ik heb mij aangemeld. Een paar jaar ben ik regelmatig op zaterdag naar Twello gereden om te leren hoe ik de machine moest gebruiken. Er ging regelmatig nog iets mis, maar er kwamen dingen van de machine af die ergens op leken. Alleen werd ook snel duidelijk dat ik verder niet zoveel mogelijkheden met mijn Tsjechische machine had. Zolang ik niet meer verlangde dan rechttoe-rechtaan breisels was het leuk maar voor een Noors patroon of Ajour moest er iets anders komen.

Ik bezweek voor een Brother enkelbedbreimachine met ponskaartsysteem in het geloof dat nu de creaties aan een lopende band van mijn machine zouden rollen. Dat was echter verkeerd gedacht. Ik kreeg problemen met de maatvoering. De proeflapjes werden zorgvuldig opgemeten, uitgerekend en herrekend, de patronen werden uitgerekend en herrekend, ik breide zoals ik geleerd had en vervolgens was mijn project te wijd en te kort of te smal en te lang. Mijn vertrouwen in mijzelf en de breimachines begon te dalen en de lol verdween.Beide machines stonden ongebruikt op de breitafel of in grote containerzakken achter het schot.

Een paar jaar geleden ontdekte ik hier in de buurt een breimachine-specialiste die 3x per jaar een opfriscursus geeft. Elke keer als ik van deze bijeenkomst terug kom, heb ik de kriebels om er nu echt werk van te maken maar het komt er nooit van. De angst voor mislukking en het daardoor over de balk gooien van geld voor wol zit er diep in. 
28 januari hadden we weer opfriscursus en kregen we uitleg en demonstratie van het breien van een sok op een dubbelbedmachine via rondbreien. Ik was verkocht, dat wilde ik ook kunnen. Daarnaast heb ik het gevoel dat ik aan een sok niet veel kan verprutsen. De kosten voor de benodigde wol voor een sok vallen ook heel erg mee (voor ongeveer € 7,50 kun je 2 paar sokken breien). Kortom het ideale project voor mij om mijn lol in de breimachines weer terug te krijgen. Maar dan moet ik wel weten of mijn Tsjechische machine geschikt is voor het breien van sokken.

Maandag ben ik, samen met de breimachine-specialiste 4 uur bezig geweest om te kijken hoe mijn Tsjechische machine werkt en of ik er mee rond kan breien. Ter voorbereiding heb ik het voorbed van de machine uit elkaar gehaald, schoongemaakt en weer in elkaar gezet. Ik heb enorme lappen Tsjechische tekst uit de gebruiksaanwijzing in een vertaalprogramma lopen tikken zodat ik enigszins een vermoeden had hoe bepaalde zaken aangepakt moesten worden. De enorme kennis van de breimachine-specialiste deed de rest. 
Nu kan ik heel trots melden dat de Tsjechische dubbelbedmachine het doet en, nog belangrijker, dat ik snap hoe het werkt.
Er is 1 ding wat nog preciezer uitgezocht moet worden. Het lukte mij en breimachine-specialiste niet om het voor- en achterbed op de juiste manier in de houder te zetten. Ik hoop dat Man mij daar zaterdag mee kan helpen.

Ben ik dan zo verstandig om als eerste project het breien van een paar sokken te kiezen? Nee, natuurlijk niet. Ik heb via internet een heel mooi patroon voor een omslagdoek gevonden en volgens de breimachine-specialiste zou ik dat, via halfrond-breien, makkelijk op de dubbelbedmachine kunnen maken. Als alles goed gaat komt de bestelde wol voor de omslagdoek vandaag binnen en ik sta te popelen om daarmee aan de slag te gaan. Al is het alleen nog maar het breien van een proeflapje en het herrekenen van het patroon. Ik ga ervan uit dat de maten/afmetingen bij een omslagdoek er iets minder er toe doen dan bij een trui en dat dit project niet in de afvalcontainer terecht gaat komen. En anders kan ik van de wol altijd nog sokken breien.