Petten, stokken en vinkjes

Man en ik hebben nu 4 gezamenlijke gesprekken met Coach gehad. Soms, zoals nu, ben ik na zo'n gesprek volledig gesloopt, mag ik mij verheugen op een paar nachten met weinig slaap en staat het huilen mij nader dan het lachen. Soms ook geeft het moed en hoop dat Man en ik een manier kunnen vinden om onze relatie een stuk leefbaarder en leuker te krijgen dan dat het tot nu toe geweest is. Maar de pijn en het verdriet om wat er niet is en ook nooit komen zal, blijft voorlopig nog wel even.

Volgens Coach ben ik eredivisie emotie-verwoorder. Dat houdt in dat ik in staat ben om heel veel emoties in diverse categorieën te tonen en daarnaast ook nog kan verwoorden wat de nuances in die emoties zijn. Man heeft wel emoties maar herkent ze moeilijk en is niet in staat die emoties onder woorden te brengen. Om daar dus wat handiger in te worden had Man geen betere leerschool uit kunnen zoeken. Hij zal bij mij vol aan de bak moeten.

Zowel Coach als ik hebben het boek "Werken aan je Asperger-relatie" van Maxine C. Aston gelezen en in dat boek geven ze de suggestie om te werken met kleur-codes om verschillende emoties aan te duiden. Tijdens 1 van onze gesprekken kwam Coach met de suggestie dat Man petjes ging dragen. We begonnen met een rood en een groen petje. Rood is dat Man boos is en daarom niks zegt en groen is het "Asperger-zwijgen" omdat hij niet weet wat hij zou moeten zeggen. Daar kwam al snel een oranje petje bij voor als hij boos is op zichzelf. Dat oranje petje kan alleen in combinatie met het rode en groene petje omdat 1 van die petjes er altijd de oorzaak van is dat Man boos is op zichzelf.
Tot mijn stomme verbazing blijkt Man zeer goed in staat te zijn om via die petjes aan te geven waarom hij zich hult in stilzwijgen. Dat geeft mij een hoop duidelijkheid en omdat het ook wel grappig staat, breekt het ook nog eens een keer de spanning. Daarnaast kan ik nu in situaties buitenshuis gewoon aan Man de vraag stellen: "groen of rood?". Hierdoor kan ik beter inschatten hoe hij zich voelt en daar rekening mee houden.

Gisteren is daar een stok of bordje (Man moet nog iets zoeken wat voor hem goed voelt) bijgekomen. Ik ben verbaal sterk en je moet (niet altijd even praktisch) van goede huize komen om mij in een heftige discussie van repliek te dienen. En (ook niet handig), hoe heftiger de discussie des te meer mijn volume omhoog gaat. Wel weer een goede leerschool voor Man die toch moet leren voor zichzelf op te komen maar de combinatie is niet altijd even gelukkig. Vooral niet omdat Man soms 7 omwegen nodig heeft om te zeggen wat hij zeggen wil waardoor het verhaal in tig varianten langs komt en ik door de bomen het bos niet meer zie. In dat geval lopen de irritaties bij mij hoog op vanwege de tegenstrijdigheden in een verhaal wat ik graag wil snappen, Man klapt volledig dicht en we zitten beiden aan het eind van het gesprek gefrustreerd en onbegrepen in onze eigen ruimtes.
Het is de bedoeling dat Man een stok of bordje omhoog gaat houden als hij het gevoel heeft dat hij door mij verbaal overdonderd wordt waardoor er een soort van time-out gecreëerd kan worden. Als het een "simpel" koetjes-kalfjes gesprek is, houdt het daarna op. Is het een gesprek waar echt een beslissing uit moet komen, dan moet Man zeggen wanneer hij erop terugkomt (en dat dan ook doen) en dan wordt het gesprek later voortgezet. 
Ik geloof dat het idee van een stok wel zal werken en dat het daardoor gemakkelijker zal worden om dingen hier in huis te bespreken geloof ik ook. Of Man op een discussie terug gaat komen als dat nodig is, daar heb ik mijn twijfel over. Maar voor nu zal ik allang blij zijn als de stok helpt om Man uit zichzelf dingen te laten vertellen want ik weet nooit hoe zijn dag op het werk was, of er nog iets belangrijks gebeurd is (het is toch handig als bepaalde telefoontjes door worden gegeven) en dergelijke.

En als laatste ligt er de opdracht om lieve dingen voor elkaar te doen. Als ik iets liefs doe voor Man krijg ik een vinkje en omgekeerd. Als 1 van ons het gevoel heeft dat hij/zij een vinkje heeft verdiend, mag hij/zij de ander daar op aanspreken. In het begin moest ik Man elke keer als ik iets liefs voor hem deed om een vinkje vragen en ik was al bang dat ik dat constant zou moeten doen, maar de laatste tijd krijg ik ze zonder Man erop te attenderen dat ik iets liefs voor hem heb gedaan. Wie als eerste 100 vinkjes heeft, wordt door de ander mee uit eten genomen. Op dit moment is de "score" 13-12 voor mij. De bedoeling van deze oefening is om jaren van frustraties en onbegrip te doorbreken door positieve dingen, hoe klein ook. 

We hebben nog een lange weg te gaan en er zullen altijd terreinen blijven waarop ik het gevoel zal hebben dat ik er emotioneel volledig alleen voor sta en mijn steun elders vandaan moet halen. Als deze lijn zich voortzet, heb ik toch goede hoop voor de toekomst maar als Man vanavond met weer een "stunt" thuiskomt, denk ik daar vast heel anders over.