In 2010 werd duidelijk dat mijn behoefte aan plekken om mijn verhaal kwijt te kunnen groter was dan mijn aanbod van vrienden kon bevredigen. En zodoende heb ik mij op het fenomeen "forum" gestort. Via de vertrouwde zoekmachine vond ik een forum wat prettig aandeed en waar ik waarschijnlijk mijn ei wel kwijt zou kunnen.
In het begin was het nog wat onwennig, maar vanaf het moment dat ik in een besloten groepje terecht kwam, voelde ik mij als een vis in het water. Al gauw was ik dagelijks vele uren (zowel openbaar als besloten) op het forum te vinden. De ene keer met meer serieuze zaken, de andere keer om lekker te kletsen over de dingen die ik die dag mee had gemaakt.
Via het openbare gedeelte van het forum kwam ik een vrouw tegen met wie er wel een virtuele klik was. Het begon met elkaar tegen komen op topics en ontdekken dat we er wel een gelijke mening op na hielden. Vervolgens kwamen de persoonlijke berichten, gevolgd door mailcontact. Dat beviel ons zo goed dat we, met een paar anderen, besloten een eigen besloten groepje op te richten.
Inmiddels kennen we elkaar al meer dan een jaar, maar hebben we elkaar nog nooit gezien. Vorige week kreeg ik een mail van haar en in mijn antwoord opperde ik de mogelijkheid om bij ons langs te komen. Van het een kwam het ander, met als gevolg dat ik in de week van 18 juli bij haar langs ga, want langs komen of langs gaan is in dit geval niet zo simpel.
Als onderdeel van het revalidatietraject gaan we twee dagen aan onszelf werken in het boeddhistische klooster in Huy (Belgische Ardennen). Tegen de mogelijkheid om het reilen en zeilen in een boeddhistisch klooster van dichtbij mee te maken en aan de rituelen mee te mogen doen, zeg ik natuurlijk geen nee. Afgelopen dinsdag bedacht ik ineens dat Huy halverwege de route ligt om bij mijn virtuele vriendin langs te gaan. Na die twee dagen in Huy kan ik dus kiezen: terug naar Nederland of ongeveer dezelfde hoeveelheid kilometers afzakken richting Frankrijk om een bezoek te brengen aan mijn virtuele vriendin. Soms is het maken van een keuze niet moeilijk :-).
Na Huy ga ik richting Frankrijk. Ik hoop voor mijn virtuele vriendin dat ik die woensdag op een niet al te laat tijdstip op de stoep zal staan. Op zondag ga ik dan weer richting huis, en als blijkt dat het toch te zwaar is om het hele stuk in 1 keer terug te rijden, heb ik de mogelijkheid om halverwege alsnog een hotel te pakken.
Ik verheug me er erg op, maar vind het ook wel spannend om iemand die je al zo lang via virtuele weg kent, in het echt te ontmoeten.
Spannend he?
BeantwoordenVerwijderenBij mij heeft het elke keer, ondanks alle 'horrorverhalen' die je hoort, erg goed uitgepakt. En ik heb er een paar irl (=in het echte - niet virtuele - leven) vriendinnen aan overgehouden. En een leuk kennissengroepje waarbij ik heel leuk over mijn favoriete schrijfster e.d. kan praten, maar in dat groepje delen we ook zo ongeveer lief en leed met elkaar. Omdat we elkaar allemaal in het echt gezien hebben, of in ieder geval mensen die die andere mensen in het echt gezien hebben zijn we een beetje een kliekje geworden daar op dat forum ;-)
Ik moet als ik dit lees gelijk denken aan de workshop bij Makkie, 17 mei jl. Was ook erg spannend maar viel alles mee!! Veel plezier in Frankrijk!!
BeantwoordenVerwijderenIk heb verleden jaar ook een weekend in een boeddhistisch klooster doorgebracht, ik vond het echt fantastisch om eens mee te maken.
BeantwoordenVerwijderenVeel geleerd over hun gebruiken en leren mediteren. Geweldig.
Het voordeel van vriendschappen opdoen via internet is dat je elkaar echt goed kunt leren kennen zonder dat je afgeleid wordt door uiterheden, tikken en weet ik veel wat voor dingen.
Mijn ervaring is dat je juist vriendschappen kunt sluiten die echt heel diep gaan.
Wat leuk en spannend!
BeantwoordenVerwijderen