Patronen ontdekken

Vorige week donderdag was ik voor gesprek en training bij het revalidatiecentrum en dat was behoorlijk pittig en confronterend. Omdat ik een jarenlange "training" achter de rug heb om lichamelijke signalen te negerenen en zelfs om ze op den duur niet meer te herkennen, is het voor mij erg moeilijk om aan te geven of een fysieke training te zwaar is (geweest). Tijd om daar verandering in te brengen.

De eerste opdracht die ik kreeg was het bijhouden van een activiteitenlijst. Alles wat ik op een dag doe moet ik opschrijven, met tijden erbij en daarbij een indicatie geven van hoe moe ik ben. Bijvoorbeeld:
07.15 wakker geworden moeheid 2
07.15-08.00 ontbijten moeheid 3
08.00-09.00 mails bekeken moeheid 2
En dat de hele dag door.
Ik vind het erg confronterend. Het maakt je bewust van al die kleine dingetjes die je op een dag doet en die je eigenlijk gewoon privé wilt houden. En hoewel ik weet dat tijd verdoen met lummelen een heel nuttig iets is, voelt het alsof dat niet in mijn overzicht thuis hoort. Alsof er, doordat ik tijd verlummel, een negatief etiket op mij geplakt wordt. Dat is natuurlijk onzin. Puur objectief bekeken zal niemand op het centrum een oordeel vellen over hoe ik mijn tijd en dagen besteedt. En hoe uitgebreider ik het overzicht invul, des te beter kunnen zij mij helpen met hoe ik mijn dagen het beste in kan delen, inclusief niet productieve uren. Maar het valt niet mee om je hele ziel en zaligheid zo op te schrijven.

Het overzicht van vrijdag tot en met dinsdagmorgen heeft in ieder geval al tot 1 aanpassing in mijn leven geleidt. Ik word elke nacht wakker omdat ik naar de wc moet. Soms lukt het me om daarna weer in slaap te vallen en soms lukt dat ook niet. Daardoor heb ik wel eens zeer korte nachten. Vanaf gisteren mag ik 's avonds geen 2 bekers thee meer drinken, maar niet meer dan 1. En ik moet het formaat van mijn beker 's avonds aanpassen.
Ik drink mijn thee uit een kom van minstens 300ml inhoud. 6 Kommen op een dag is meer dan genoeg om aan de dagelijkse verplichte hoeveelheid van 2 liter vocht per dag te komen. Voor 's avonds is dat vanaf nu verboden. Geen 2 bekers thee meer en geen kom.

De tweede opdracht was afgelopen donderdag tijdens de indoortraining. Bij elke oefening werd ik stevig aan de tand gevoeld hoe dat voelde, of ik nog meer kon doen, en indien ja waarom en indien nee waarom niet. De trainer zat me zo op de huid dat ik op een gegeven ogenblik brak. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik was blij dat er op dat moment geen andere gebruikers in de fitnessruimte waren. En ik ben heel blij dat ik deze week geen indoortraining heb. Een zo'n training vond ik wel confronterend genoeg.

Maar bij elk patroon wat ontdekt wordt, kom ik steeds een stapje verder in het ontdekken van mijn lichamelijke grenzen en mogelijkheden. Op dit moment schiet door mijn hoofd dat je eerst moet afbreken voordat je weer op kunt bouwen. Want als de basis niet goed is, blijft het gebouw wankel. Dat neemt niet weg dat het van mij wel iets minder confronterend zou mogen zijn.