De slak en ik

Ik raak niet in paniek als ik een spin zie. Een mier die over mijn aanrecht loopt vind ik hooguit vies. Zilvervisjes zien er bij nadere bestudering best grappig uit en bij een pissebed denk ik aan het gordeldier waar het familie van is. En dit zijn mijn reacties als ik zo'n beest tegenkom in huis. Als ik ze buiten tegenkom, doet het me nog minder. Dat komt waarschijnlijk omdat ik het gevoel heb dat ik buiten te gast ben. Binnen in huis ben ik de baas, dus beestjes die het lef hebben mijn huis binnen te treden, leveren zich daarmee uit aan mij en Man. En meestal brengen ze het er wel levend vanaf.

Maar binnen of buiten, er zijn beesten waarbij mij de rillingen over de rug lopen. Kennelijk heb ik er ook een extra zintuig voor ontwikkeld. In de dierentuin voel ik ze al van verre en waar de meeste bezoekers langs hun verblijf lopen met de opmerking "hier zit niks", heb ik allang gezien dat het verblijf niet leeg is. Sterker nog, er liggen dan wel 4 exemplaren in elkaar gekronkeld onder een lamp. En ik sta gefascineerd te kijken terwijl het kippenvel op mijn lichaam steeds heviger wordt en ik koud word van angst.

Ik ben bang, bijna panisch, voor slangen en aanverwante beesten. Gelukkig kom ik in het dagelijkse leven slangen niet zo vaak tegen. Maar er zijn genoeg beesten die bij mij een soortgelijk effect oproepen: wormen, hagedissen, salamanders, slakken en soms ook kikkers en padden. Salamanders en kikkers zijn leuk zolang ze zich ophouden in de vijver en er niet buiten komen. Wormen zijn nuttig en op de zware klei van levensbelang om de grond enigszins bewerkbaar te houden, maar dan IN de grond en niet erboven, en ze moeten vooral niet naar boven komen als ik besluit onkruid te wieden. Of slakken een nuttige functie hebben, is mij onbekend. Maar het gevoel wat het geeft als je per ongeluk op zo'n slijmerig ding bent gaan staan, hierover schrijven is al voldoende om mij te doen verstarren.

Een groot nadeel van biologische groente, direct van het land, is dat er nog wel eens een slak in wil zitten (of een ander beest). Het is mij regelmatig overkomen dat ik bij het schoonmaken ineens tot de ontdekking kom dat ik een slak doormidden heb gesneden. Dan eet ik liever die dag helemaal niet meer.
Afgelopen vrijdag zat de slak kennelijk niet in de andijvie maar erop. Tenminste, er zat ineens een naaktslak op de vloer en erger nog: hij bewoog!! Ik ben ooit eens in paniek naar de buren gerend omdat er een slak in mijn aardappelen zat, waarna de buurman naar mijn huis is gegaan en het beest uit mijn huis verwijderd heeft. Dat heb ik nog heel lang moeten horen, dus weer naar de buren rennen was geen optie.

Ondertussen ging ik mij steeds ongemakkelijker voelen met dat bewegende beest op mijn keukenvloer. En hij zat natuurlijk ook precies in mijn looppad. Het liefste rende ik zo snel als ik kon naar mijn ruimte boven om er niet eerder meer weg te komen nadat Man thuis was gekomen en het beest verwijderd had. Maar we moesten op tijd eten, dus ook dat was geen optie.


In paniek Man gebeld: hoe laat hij dacht thuis te zijn. Laat, natuurlijk (als het eenmaal tegenzit, dan zit alles tegen). Maar Man was zo snugger om te opperen dat ik een emmer over de slak kon zetten. Niet een ideale oplossing maar in ieder geval beter dan niets. Na lang zoeken een emmer gevonden die geschikt was, het moest namelijk een emmer zijn waarvan het hengsel aan de zijkant zat en niet bovenop de emmer. Anders kon de slak gewoon onder de emmer uit lopen en dat was nu net niet de bedoeling. Toen Man thuis kwam, ben ik snel de keuken uit gerend en heeft Man de slak het huis uitgewerkt.

Het is toch wel handig om met een held getrouwd te zijn.