Weer verkeerd?

Gisteren stond een bezoek aan de verpleegkundig overgangsconsulent op het programma. De apotheek adviseerde mij om daar heen te gaan. Het lijkt erop dat er waarschijnlijk weer een verkeerde conclusie is getrokken. Waar mijn vorige huisarts van mening was dat mijn gebrek aan energie tussen mijn oren zat, ging hij er ook van uit dat mijn klachten in 2008 en 2009 het gevolg waren van de pré-overgang. De verpleegkundig overgangsconsulent trekt die conclusie nu zeer sterk in twijfel. Ze weet dat vrouwen door de overgang veel verschillende klachten kunnen krijgen maar die van mij vallen daar niet onder.

November 2008, ik krijg ineens zo'n enorme kramp in mijn buik dat ik flauwval. Mijn toenmalige baas moest mij van de grond rapen en dat voelt toch wel een beetje gênant. Er is geen oorzaak te vinden behalve een op dat moment erg ongezonde werksituatie en dat ik de dag erna zeer heftig ongesteld word, een combinatie van stress en hormonale schommelingen. Kan gebeuren en ik ga gewoon verder met mijn leven. 

Maart 2009, ik krijg weer ineens een enorme kramp en val weer flauw. Deze keer thuis op een moment dat Coach en Man er ook waren. Minder gênant maar toch voelt het wel ongemakkelijk. En ook nu werd ik de dag na de kramp zeer zwaar ongesteld alleen zonder de stress van de vorige keer. Ik merk dat ik onzeker begin te worden. Ik gebruik geen anti-conceptie, heb geen idee hoe mijn cyclus eruit ziet en de gedachte dat ik op een willekeurig moment flauw kan vallen omdat ik ongesteld moet worden, klinkt niet echt geweldig. Als ik op dat moment geen afspraak met Coach had gehad, had ik op het moment van flauwvallen in de auto gezeten. Ik durf er niet aan te denken wat er dan zou zijn gebeurd.

Mijn huisarts gaat uit van de pré-overgang en adviseert mij om de pil te gaan slikken om mijn pré-overgangshormonen in het gareel te houden. Nadat het eerste merk pil niet sterk genoeg blijkt om mijn hormonen in een strak regime te krijgen, volgt een bezoek aan de gynaecoloog. Zij doet inwendig onderzoek, vind geen rare dingen en schrijft mij een andere pil voor. De kleine doorbraakbloedingen blijven licht aanwezig maar minder sterk dan bij het andere merk en we besluiten het hierbij te laten. Zolang ik de pil op ongeveer hetzelfde tijdstip blijf slikken gaat het redelijk goed. Maar omdat ik niet van plan ben om voor de pil in het weekend de wekker te zetten, kan het voorkomen dat mijn menstruatie onregelmatig wordt.

Tijdens mijn wandeltocht had ik regelmatig het gevoel dat de krampen uit 2008 en 2009 terug aan het komen waren en daarmee ook mijn onzekerheid. Ik heb er geen belang bij om vanwege mijn menstruatie flauw te vallen. Een nieuwe huisarts dus nieuwe kansen. Hij snapt mijn onzekerheid maar zegt ook dat er verder weinig aan te doen is. Hij kan mij wel, ter voorkoming, een pijnstiller voorschrijven (gespecialiseerd voor het baarmoedergebied) die ik dan kan slikken tussen de laatste pil en de start van de menstruatie, dat is zo'n 2 tot 3 dagen. Op dat moment klinkt dat heel redelijk maar als ik 4 dagen later bij de apotheek sta, slaat toch de twijfel toe. Zodoende een verwijzing naar de verpleegkundig overgangsconsulent.

Op grond van erfelijkheid gaat zij ervan uit dat ik helemaal niet in de pré-overgang kan zijn. Mijn moeder was pas begin 60 van het hele gedoe af en mijn klachten begonnen rond mijn 42e. De overgang kan lang duren maar meer dan 15 jaar zou wel een unicum zijn. Bovendien zijn mijn klachten (het met een zeer heftige kramp loskomen van de menstruatie en daardoor flauw vallen) in geen enkel handboek voor de overgang te vinden. Waarschijnlijk is er iets anders aan de hand. Ik heb 2 opties, terug naar een gynaecoloog om te kijken of er iets aan de hand is, een kleine vleesboom of een poliep, of de pil blijven doorslikken en 1 tot 3x per jaar een menstruatie plannen op een moment dat het mij goed uitkomt. Op dat moment kan ik dan ook de voorgeschreven pijnstillers gebruiken om te voorkomen dat ik van mijn stokje ga.

Op dit moment voelt de laatste optie als de beste en als dat in de praktijk toch tegenvalt, kan ik altijd nog naar het ziekenhuis. Maar ik heb wel moeite met het feit dat de diagnose "pré-overgang" waarschijnlijk onterecht is gesteld.