Plan B (1)

Vorige week had ik een afspraak met mijn loopbaanadviseur en toen moest ik eerlijk bekennen dat ik mijn huiswerk niet had gedaan. Dat wil zeggen dat mijn hoofd overuren heeft gedraaid maar dat de stap om al die gedachten op papier te zetten teveel gevraagd was. En nog steeds krijg ik bij het idee van het "naar buiten brengen" van Plan B krampen in mijn maag en de neiging om de hele voorraadkast leeg te eten.

Is een Plan B nodig? Zeer waarschijnlijk niet. De laatste berichten over de baan zijn dat het salaris geen enkel probleem zal opleveren maar dat mogelijk toekomstige baas en holding aan het steggelen zijn over de invulling van mijn werkzaamheden. De bv waar ik voor zou komen te werken heeft er altijd een beetje bij gehangen en daar wil de holding, door het aantrekken van mogelijk toekomstige baas, verandering in aanbrengen. Mogelijk toekomstige baas is daarbij van mening dat de facturering van de bv niet meer door de holding moet worden gedaan. De holding denkt daar anders over. Volgende week gaan de aandeelhouders en mogelijk toekomstige baas weer om de tafel zitten en de verwachting is dat ze er dan uit zullen komen. In dat geval staat er niets meer in de weg om mij een contract aan te bieden en kan ik op 1 maart beginnen.

Ondertussen wordt door het loopbaantraject echter steeds meer duidelijk dat ik eigenlijk niet zo geschikt ben voor een "gewone" baan. De reden waarom deze baan voor mij zo aantrekkelijk is, is dat mogelijk toekomstige baas mijn capaciteiten ziet en mij een carrière in het vooruitzicht heeft gesteld. Dat komt mede door de plannen die mogelijk toekomstige baas met het bedrijf heeft en hij ervan overtuigd is dat wij samen de holding kunnen overtuigen van het nut van die plannen. De kans dat ik mij na 2 jaar zal zitten te vervelen is daardoor redelijk klein. Want dat is mijn werkervaring tot nu toe geweest.

Ik word aangenomen, heb binnen 3 weken het merendeel van het werk al in mijn vingers en binnen een half jaar heb ik alle bedrijfsprocessen voor mijzelf in kaart gebracht. Het volgende half jaar ben ik bezig om mijn werk efficiënter in te delen waardoor ik mijn werk niet in de 40 uur doe waarvoor ik ben aangenomen maar in beduidend minder tijd. Het tweede jaar ben ik bezig met dingen die officieel niet tot mijn werkgebied behoren maar die wel beter kunnen (ik heb toch tijd over en ik moet daar wel iets mee doen) en daarna begint het grote vervelen. Ik kan dan precies uittekenen hoe mijn week, maand en jaar er van dag tot dag uit zal zien en dan word ik diep ongelukkig. Het enige wat maakt dat ik het langer volhoud, zijn de werksfeer en de collega's. Tot het moment dat ik mij zo ellendig voel dat ik rücksichtslos ontslag neem om op zoek te gaan naar iets anders. 

Daarom heb ik van mijn loopbaanadviseur opdracht gekregen om te werken aan Plan B. 31 januari heb ik weer een afspraak met mijn loopbaanadviseur en dan moet Plan B in de steigers staan. Ik weet dat, als ik mij ertoe kan zetten, het zo voor elkaar is. Maar de drempel is wel heel erg hoog.