 |
| Bron: www |
Een tijdje geleden stond in de regionale krant een artikel over mensen die nog nooit van hun leven de zee hadden gezien. Iemand had het initiatief genomen om mensen die nog nooit de zee hadden gezien in de gelegenheid te stellen om de zee te zien. Voor die mensen ging een wereld voor ze open. Ik kan me er niks bij voorstellen, niet weten wat zee is en er alleen maar over horen praten.
Ik hou van de zee maar dan wel zee met golven. In september waren Man en ik bij de Oostzee maar dat vind ik geen zee, evenals dat de Waddenzee voor mij geen zee is. Zee is voor mij strand met golven die, al dan niet met veel lawaai, aan komen rollen. En juist met storm is de zee voor mij een fascinerend schouwspel. Helaas is de dichtstbijzijnde zee voor ons minstens 2 uur rijden (met de auto, OV is nog langer onderweg), niet echt iets om te doen met windkracht 7. Dus zit ik vol stil verlangen naar buiten te kijken om tot de ontdekking te komen dat ik in 2012 geen echte zee heb gezien.
Er is maar 1 oplossing, in 2013 ga ik voor een paar dagen naar de zee en dan hoop ik dat moment zo te plannen dat er ook een kans op storm is.
ik groeide op in een badstad en daar gingen we vaak met de fiets of te voet naar zee. Nu ik op een kleine 20km van zee woon (nog steeds op fietsafstand dus) komen we er bijna nooit meer. Ik denk dat er mensen van het binnenland zijn die de zee vaker zien dan wij, aan de files in het weekend te zien...
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk vind ik 20km fietsen nog best veel. Ik weet niet of ik dat met windkracht 7 zou doen om de zee te kunnen zien. Ik denk dat het eerder een algemener verschijnsel is. Wat in je eigen buurt is neem je voor vanzelfsprekend aan, je kunt er altijd nog naar toe terwijl de nieuwe dingen meer trekken.
VerwijderenDe zee altijd weer de zee, als ik het moeilijk heb moet ik ook perse naar zee. Enige tijd geleden heb ik eens op jou blog gereageerd. Ik ben de vrouw die toen jou voorstelde om op je zelf te gaan. Man en ik waren toen net uit elkaar, weet je wat ik toen als eerste heb gedaan? Juist, NAAR ZEE, Ik woon in Drenthe en moest ook 2 uur reiden voor dat ik er was.Ik alleen met mijn hond samen in een huisje op loop afstand van zee vanwege mijn niet echt mobiele lichamelijke toestand had ik speciaal en huisje op loop afstand geregeld. Het stormde en de schuimkoppen stonden op het water. Mijn hond dolde als een dolle over het strand. Het door mij zo geliefde strand waar ik mijn gedachten en gevoelens lekker kon laten gaan. En wat en vrijheid voelde ik, heerlijk zo met me zelf alleen te zijn. Toen ik daar zo heerlijk op het strand naar de golven en de horizon zat te kijken. Bedacht ik dat ik man helemaal niet miste en wist ook waarom. In ons huwelijk van 15 jaar had ik altijd al alleen gelopen. Hij was lichamelijk dan wel aanwezig, maar dat was dan ook alles. Inmiddels zijn we weer samen maar in dat weekend aan zee heb ik precies op papier gezet hoe IK verder wilde en wat MIJ allemaal dwars zat. Ik weet dat hij steeds weer als hij de kans krijgt terug valt in het oude patroon. Maar ik houd voet bij stuk,en doe de dingen die ik zelf wil en leuk vind.Gewoon zeggen wat je wilt, duidelijke afspraken maken en loopt hij te mokken of te zeuren. Het ene oor in en het andere uit. Niet altijd makkelijk geef ik toe. Maar ik heb wel het gevoel dat we ons zelf ook wel een beetje de schuld mogen geven van het altijd maar over ons heen laten lopen. Als je dat eenmaal van je zelf door hebt. Kun je ook de keuze maken het niet meer toe te staan. Althans zo is het mij wel vergaan. Boek gewoon een weekje zee en ga heerlijk uit waaien, niet mee wachten maar doen.
BeantwoordenVerwijderenDe werking van de zee, heel herkenbaar. En dank je wel voor je openhartigheid. Jouw verhaal is voor een deel heel herkenbaar en ik vind het dapper dat je het toch nog een keer wilt proberen zonder je eigen behoeften uit het oog te verliezen. Ik wens je heel veel sterkte en kracht.
VerwijderenNu ik je logje zo lees besef ik dat ik de zee ook niet
BeantwoordenVerwijderengezien heb dit jaar ;(
en ik hou ook zo van de zee! Spijtig genoeg is de rest
van de familie hier niet zo gek op de zee ;(
Ik ga toch proberen dit jaar er te geraken al is het met
een vriendin of zo...
heel veel liefs en een fijne jaarwisseling!
Gewoon gaan in 2013. Er zal vast wel iemand met je mee willen of (heel dapper) in je eentje de stoute schoenen aantrekken.
Verwijderen