Het is eerste kerstdag en Man is net naar Schoonpa vertrokken. Ik heb even het huis voor mij alleen. Mijn aanwezigheid bij Schoonpa is pas tegen het einde van de middag vereist. Over een uurtje begint de Top2000 en nu ik alleen ben kan ik met alle bekende nummers lekker hard mee blèren om stoom af te blazen.
Ik besef dat Man en ik op dit moment in een ingewikkelde fase verkeren. Het is duidelijk dat het oude niet meer werkt en (achteraf gezien) ook nooit gewerkt heeft maar een nieuwe manier van met elkaar omgaan hebben we ook nog niet onder de knie. Dat gaat met vallen en opstaan en zondagmiddag en zondagavond was het weer even vallen. Het moeilijkste is het besef dat Man er niets aan kan doen terwijl hij het bloed onder mijn nagels vandaan haalt en ik steeds meer het gevoel krijg er volledig alleen voor te staan.
Als ik de boeken die over Asperger gaan, mag geloven, is dat een bekend fenomeen van een relatie met iemand die Asperger heeft. Iemand die Asperger heeft is over het algemeen slecht in het geven van emotionele steun en snapt ook niet dat iemand dat nodig heeft. Het is dan ook heel erg belangrijk dat je als "partner van" zorgt voor een vangnet. Er zijn in mijn vriendenkring mensen bij wie ik uit kan huilen, schelden en mijn verhaal kwijt kan. Ik ben daar heel blij mee maar om die mensen 's avonds uit bed te bellen omdat ik er doorheen zit, dat gaat mij dan toch weer een beetje te ver. En dat nu de periode van feestdagen zijn aangebroken, is het nog weer iets ingewikkelder om mensen te bereiken.
Man is deze week verplicht vrij van het werk en loopt dus de hele dag door het huis. Ik voelde me zondag emotioneel volledig in de steek gelaten en weet ook dat de dag er niets veranderd zal zijn. Dat maakt het er niet gemakkelijker op om de dag door te komen. Maar nu heb ik het huis even voor mijzelf en geniet ik van de rust om mij heen. Vanmiddag stort ik mij op het maken van het kersteten bij Schoonpa en moet ik 2 Aspergers overleven. Maar daarna ben ik tot en met vrijdag verplichtingloos.
Ik wens iedereen fijne feestdagen en (als ik niet meer blog dit jaar) een goed en gezond 2013.
Best lastig voor jou, zo realiseer ik me. Maar wel belangrijk dat je inderdaad een vangnet habt, en anders kun je ook altijd even je verhaal hier kwijt hoor! Met een zoon met PDD-NOS kan ik me er het één en ander bij voorstellen hoe het bij jullie gaat. Sterkte en misschien nog een beetje genieten vanavond?
BeantwoordenVerwijderen'k Hoop voor jou op fijne dagen,
BeantwoordenVerwijderengroet
Het blijft een moeilijk situatie. Ik hoop zo dat je snel aan het werk gaat en zo meer het huis uit kan.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel goeds voor 2013. Dikke knuffel.
Moeilijke situatie. Ik wens je veel kracht. En alle goeds voor het nieuwe jaar.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Frederique
Is inderdaad moeilijk. Ik hoop dat je toch een gezellige avond hebt gehad zo met twee Aspergerheren :)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Puck