Haar of kapsel

Buurvrouw leest het ene populaire damesblad en de zus van Buurvrouw leest het andere populaire damesblad. Via een ingenieus systeem vinden beide damesbladen de weg naar mijn brievenbus, dus ik krijg ze ook onder ogen. Zo heb ik, ietwat later, meegekregen dat prinses Máxima dit jaar 40 is geworden. In 1 van die bladen stond een artikel "Wordt net als Máxima". In 10 stappen werd uitgelegd hoe je een verzorgde vrouw kunt worden met belangstelling voor anderen. En sinds die tijd is er een kop die mij achtervolgt:
"Heb je haar of heb je een kapsel".

Ik kom uit een behoorlijk links gezin, opgegroeid met 1-meiviering, Nivon, Vara, Rode Vrouwen, PvdA en vrouwenemancipatie. Zolang je schoon was en je kleren heel, was meer aandacht voor het uiterlijk niet nodig. Ik denk overigens ook niet dat mijn moeder uit een gezin kwam waar veel aandacht voor het uiterlijk was.
Pas ver op de middelbare school mocht ik gaatjes in mijn oren en hetzelfde gold voor het gebruik van make-up. Alleen was er niemand die mij kon leren hoe ik het op moest brengen. Toen ik dat eindelijk een beetje onder de knie had, bleek ik allergisch voor het merk wat ik gekocht had en hield het weer op.

Hetzelfde gold voor mijn haar. Ik had lang haar, zag de meest fantastische kapsels langskomen maar was niet in staat om het bij mijzelf voor elkaar te krijgen. Meestal hing het los, zat het in een staart of een vlecht, of had ik het voorste gedeelte met een speld boven op mijn hoofd vastgezet. Veel verder dan dat ging mijn kennis niet.
Af en toe had ik een vlaag van verstandsverbijstering en liet ik mijn haar kortwieken. Daardoor kregen de slagen vrij spel en zat het al snel niet meer zoals toen ik bij de kapper vandaan kwam. Bovendien had ik ook geen kaas gegeten van gel, haarlak en de werking van een fohn (die hadden we trouwens ook niet in huis).

Mijn haar is inmiddels weer een stuk aangegroeid en ik kan weer een (klein) staartje dragen. Bij de drogist heb ik klemmen en spelden gekocht om af en toe iets anders dan een staartje te doen, maar elke poging om dat voor elkaar te krijgen mislukt jammerlijk. Of mijn haar is te dik (ik heb erg dik haar), de speld te groot of het ziet er niet uit. En dan schiet elke keer dat zinnetje uit dat tijdschrift door mijn hoofd.

Om in plaats van haar een kapsel te hebben, moet je elke 6-8 weken naar de kapper om de puntjes eruit te laten halen. Je haar verven en het bijhouden is ook een must en natuurlijk ben je dan ook zo handig dat je thuis je haar ook in model kunt houden.
Ik ga niet regelmatig naar de kapper. Als mijn haar in mijn ogen hangt, vind ik het tijd om naar de kapper te gaan. En dan kan er rustig zo'n 4 maanden tussen hebben gezeten. Verven vind ik niet nodig, behalve voor een bijzondere gelegenheid zoals onze trouwdag. Fohnen en in model brengen lukt me niet, ik was mijn haar, droog het met de handdoek, borstel het en het droogt vanzelf.

Door dat zinnetje voel ik mij een slons en voel ik mij behoorlijk tekort schieten. Want diep in mijn hart moet ik toegeven dat ik ook graag een kapsel zou willen in plaats van haar. Het lijkt mij fantastisch om met mijn haar allerlei leuke dingen te kunnen doen (net zoals Máxima). Volgens mijn kapster is het helemaal niet moeilijk, gewoon een kwestie van oefenen. Alleen jammer dat ik dat maar niet onder de knie kan krijgen.