Vanaf het moment dat het plan om naar Rome te lopen in mijn hoofd zit, draai ik op adrenaline. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik een doel heb gevonden wat echt van binnenuit komt en ik sta vol verbazing te kijken hoeveel energie dat geeft. Zelfs min of meer slapeloze nachten deerden me niet. Ik schrijf bewust deerden, want er komt natuurlijk een moment waarop de adrenaline uitgewerkt is, het niet meer dan 4 tot 5 uur slapen per nacht zijn tol eist en het gewone leven ook weer aandacht wil. Dat moment zette zich vorige week in en nu moet ik weer een paar stapjes terug doen.
Achteraf kon ik het wel aan zien komen maar ja, achteraf praten is natuurlijk altijd makkelijker. Het begon met die fantastische periode van de maand (maar niet heus). Ik had veel meer last van buikkrampen dan anders en het kwam moeilijker los. Vervolgens kwam ik mijn dagen niet meer door zonder 's middags te slapen, sterker nog, ik werd ronduit chagerijnig als ik niet sliep. De wandeltrainingen waren een zware bezoeking, ik had er helemaal geen lol meer in terwijl ik normaal gesproken meestal blij word van beweging in de buitenlucht. Het laatste signaal was dat ik nergens meer zin in had en elke afspraak of verplichting er 1 teveel was.
Op zo'n moment komt het dan ook heel goed uit ;-) dat ik donderdagavond met Man naar het theater ging, vrijdag naar Nijmegen moest om daar op zaterdag mee te doen aan Supervoices. 2 avonden laat en 1 avond toch minder lekker slapen omdat ik niet in mijn eigen bed lag.
Deze week ga ik dus maar weer even terug naar het regime van 2 uur op/2 uur rust. Ik hoop dat ik snel zal herstellen want zaterdag heb ik een verplichting die ik absoluut niet wil missen. En voor de volgende keer hoop ik dat ik nu mijn lesje geleerd heb, zodat ik niet weer over mijn grenzen heen ga.
Nagekomen reacties:
@Trudy: dank je wel voor je opbeurende reactie over haar en kapsels. Ik kan er (voor voorlopig) weer even tegen.
@Bloem: bedankt voor de tip over couchsurfing.
@Berber: leuk dat je gereageerd hebt, voor ons geen bloemen op 1 mei maar dansen om de meiboom. Bloemen klinkt toch iets minder erg.
Dansen om de meiboom werd ook gedaan, het was ver voor mijn tijd, maar heb er veel foto's en verhalen van gezien en gehoord.
BeantwoordenVerwijderenEn heel veel sterkte de komende tijd met hoe om te gaan met je energie. tis erg herkenbaar voor me, en kost best wat tijd voordat je weet wat wel en niet kan en vooral wanneer.
Prioriteiten stellen is best lastig af en toe
Berber
Maar fantastisch dat je die voetreis wilt gaan maken, helaas kan ik niet reageren op je wandelblog, vandaar dat ik het hier doe.
Jezelf een beetje verliezen in iets waar je heel blij van wordt is heel gezond op zijn tijd, dus ik hoop dat je met wat meer rust weer bijkomt en vooral dat je niet opgeeft! Succes!
BeantwoordenVerwijderenAls ik ergens enthousiast over ben kan ik helemaal doorslaan en er 's nachts wakker van worden. Ik kan me jouw situatie goed indenken.
BeantwoordenVerwijderenDoe kalm aan en herstel snel!
Groet, Bloem
Even rustig aan kan helemaal geen kwaad... succes ermee!!
BeantwoordenVerwijderenRelax... niet al je energie in een keer opgebruiken. Echt zo tof wat je gaat doen. Heb je het al meer concreet?
BeantwoordenVerwijderen