De chins zijn over maar lijken nog niet echt blij met hun nieuwe onderkomen. Ik weet nog niet goed wat ik daar aan kan doen. Ondertussen kan ik nu wel heel gemakkelijk de kooi die boven staat ontsmetten, een klusje wat regelmatig gedaan moet worden.
En nog bedankt voor de nagekomen reacties op oude berichten.
Maandag ga ik weer naar een bungalowpark om van daaruit weer een week te lopen. En ik zal heel eerlijk toegeven dat ik er enorm tegenop zie.
Sinds de vorige wandelweek besef ik steeds meer hoe kwetsbaar mijn lichaam nog is en ik ben heel bang dat ik mijzelf weer de vernieling in help. Ik vertrouw er voorlopig maar op dat het goed is dat ik bang ben. Hierdoor ben ik vast meer alert op signalen dat ik teveel vraag dan daarvoor. Maar ik mis de onbevangenheid die ik eerst had.
Misschien geeft het niet: nu oefenen, ondergaan, ervaren en dan.. verzetten naar volgend jaar?
BeantwoordenVerwijderenHet is maar een idee. Ik wil je wel vleugeltjes geven, wens dat het allemaal gaat zoals je wilt!
Goeie week!