Viervoeter-ergernis

Er zijn regelmatige lezers van mijn blog die een viervoeter bezitten, dus ik zal proberen op mijn woorden te letten. Maar na diverse vervelende ontmoetingen met viervoeters tijdens mijn week wandelen en vanmorgen een viervoeter die bijna aan mijn broekspijp hing, ben ik het even helemaal zat.

Voor wandelaars (en in zekere mate ook voor fietsers), zijn er twee soorten viervoeters die voor stress, angst en ergernis zorgen.
De eerste categorie betreft de erfhonden die volledig onverwacht, luid blaffend om de hoek van een stal of huis aan komen sjezen. Je weet nooit of het beest op het erf blijft of dat het de openbare weg ook tot zijn eigendom rekent. Het is mij al een paar keer gebeurd dat zo'n hond mijn pad blokkeerde of, op de fiets, mijn kleding kapot trok. Ik besef wel degelijk dat de hond er niets aan kan doen en dat het meer een kwestie van foute (of geen) opvoeding door het baasje is. Ik kan echter niet van te voren weten of ik te maken heb met een wel of niet goed opgevoede hond. En het is voelt niet prettig als je op de openbare weg langs komt lopen en je wordt ineens geconfronteerd met een heftig blaffende herdershond zonder een baasje in zicht.

De tweede categorie honden zijn de honden die je tegenkomt met baasje erbij. Bijvoorbeeld tijdens een wandeling door het bos. Het geval van vanmorgen valt onder deze categorie. Ik word echt niet blij als ik op een bankje mijn brood zit te eten en ik ineens omringt word door 5 honden terwijl degene die ze uitlaat 5 meter verderop de longen uit haar lijf schreeuwt om de honden bij mij weg te krijgen. En het mij dan eigenlijk ook nog kwalijk neemt dat ze de controle over de honden kwijt was. 
Ander voorbeeld. Mijn wandeltempo is niet zo hoog dus er zijn snel mensen die mij achterop lopen en uiteindelijk mij inhalen. Ik snap dan echter niet dat die mensen, terwijl ze mij niet kennen, rustig hun hond voor zich uit laten lopen en ik ineens een snuffellende (en soms zelfs springende) hond om mij heen heb. Hetzelfde gebeurt trouwens ook als mensen met een hond mij tegemoet lopen.
En ook nu kan ik niet bepalen of ik te maken heb met een goed opgevoede hond die naar zijn baasje luistert of met een asociale hork die zijn hond niet onder controle heeft.

Mag ik voor wat betreft de laatste categorie honden een verzoek in dienen (niet alleen namens mij, maar namens heel veel wandelaars):
Wij hebben echt geen hekel aan honden en we gunnen zowel hond als baasje het genot van lekker vrij wandelen, zelfs op plaatsen waar dat niet is toegestaan. Maar doe ons een plezier en roep de hond bij je als je een tegenligger tegenkomt of als je iemand inhaalt. Laat hem tot aan het passeren netjes naast je lopen en geef hem daarna weer alle ruimte om van zijn vrijheid te genieten.