Zinsontleding en grammatica :-(

Gisteren wou ik bloggen over de verwijderde bestanden op mijn pc. Na 2 weken uit logeren te zijn geweest, bleken mijn verwijderde bestanden niet meer terug te halen zijn. Vervolgens lukte het niet om te kunnen bloggen omdat de site niet opstartte. Ik voelde me dubbel zielig.
Maar vandaag is een nieuwe dag en ziet alles er weer anders uit.

In de tijd dat ik nog doelenlijstjes maakte, verscheen daar regelmatig als doel het weer oppakken van mijn opleiding Frans. In overleg met het centrum ben ik daar nu echt weer mee begonnen.
Mijn liefde voor de franse taal is ontstaan op de middelbare school waar ik de eerste 4 jaar echt een fantastisch mens als lerares Frans had. Helaas kregen we in de laatste 2 klassen een andere docent en die man was wat minder geschikt. Maar dat mocht de pret niet drukken. Op mijn eindexamen had ik een 6, en dat was vooral te wijten aan mijn mondeling. Niet dat mijn Frans zo slecht was, maar ik klap nu eenmaal volledig dicht tijdens mondelinge examens/tentamens.

 In 1995 was het tijd om een vakantiebestemming te kiezen en besloot ik voor een taalcursus Frans in Nice. 4 weken lang les en inwonen bij een Franstalige vrouw. Ik had de tijd van mijn leven. Alleen werd wel duidelijk dat ik een hiaat in mijn kennis had. Op school had de nadruk vooral gelegen op tekstbegrip en was grammatica maar bijzaak. Het lezen van een Frans boek of een Frans tijdschrift is voor mij geen probleem (ik kan in ieder geval de grote lijnen zo volgen), maar het schrijven is een stuk moeilijker. En omdat mijn franse grammatica zo slecht is, is spreken ook niet altijd even eenvoudig, hoewel het me wel lukt om duidelijk te maken wat ik bedoel.
Bij thuiskomst kwam ik tot de ontdekking dat je via Alliance Française internationaal erkende diploma's Frans voor anderstaligen kon halen. Dat leek me wel wat. Informatie gezocht en bij mij in de buurt was een mogelijkheid. Alleen bleek ik de enige leerling te zijn die dat diploma wilde halen, dus werd ik in een groepje gezet wat net beginnersniveau af was. Ik voelde me er niet op mijn plek en toen ik ging samenwonen met Man, ben ik er ook niet verder mee gegaan.

Mijn droom om dat diploma te halen verdween naar de achtergrond. Bovendien, wat had ik aan een internationaal erkend diploma Frans voor anderstaligen als ik woonde in een dorp/gehucht van 600 inwoners op de zware klei en geen internationaal opererende bedrijven in de buurt. In juli 2010 ging de knop ineens om. Dit was mijn droom en het was tijd om die te gaan verwezenlijken. Het leek mij het meest makkelijk om te kiezen voor zelfstudie. In het begin ging het redelijk makkelijk, maar daarna gooide van alles en nog wat roet in het eten.

Sinds vorige week hou ik mij weer bezig met de Franse samenleving en (vooral) de Franse grammatica. Ik heb mijn zinnen gezet op het examen in december. Volgens mijn planning zou ik dat mogelijk moeten zijn. Nu ik mij weer regelmatig stort op grammaticale vraagstukken kom ik tot de ontdekking dat mijn kennis van de Nederlandse grammatica ook niet helemaal meer in mijn hoofd zit.
Op dit moment worstel ik met de vragende vorm. Ik heb nooit geweten dat er een "bijvoeglijk gebruikt vragend voornaamwoord" bestaat en een "zelfstandig gebruikt vragend voornaamwoord". In het Nederlands ben ik mij al niet  bewust ben wanneer ik het een of het ander gebruik. Laat staan dat ik het verschil zie in het Frans. Vervolgens maak ik allemaal fouten in de oefenopgaven en zit ik me af te vragen of ik het ooit zal snappen of onder de knie zal krijgen.

Het verwezenlijken van een droom blijkt hard werken te zijn, maar ik verheug me op de diploma's die voor mij deuren gaan openen. En dat motiveert om vol te houden.