Ik heb nu mijn eigen (met een beschaamd hoi, hoi, hoi)

Komende maandag is de crematie en na lang nadenken heb ik besloten voorrang te geven aan mijn 2 dagen boeddhistisch klooster en dus niet naar de crematie te gaan. Het is niet geheel duidelijk wat de familie van Man daarvan vindt, maar ik vind die 2 dagen training te belangrijk om te laten schieten.

Normaal gesproken leen ik bij autoritten op onbekend terrein en/of ver buiten de deur het navigatiesysteem van Man. In 2009 had ik de navigatie mee voor een bliksembezoek naar Frankrijk en dat was geen onverdeeld succes. Eerst kreeg ik vlak voor Luxemburg-stad waar ik een hotel had geboekt een soort van kortsluiting in het systeem waardoor ik het hotel op eigen kracht moest zien te vinden. Voordeel is dat je dan best trots bent als je dat dan toch voor elkaar krijgt. Het lukte in het hotel om het apparaat weer aan de praat te krijgen, maar wat ik toen nog niet wist, was dat alle instellingen weer op fabrieksstand waren gezet. Hierdoor kwam ik op de terugweg bij Eindhoven behoorlijk in de problemen omdat het navigatiesysteem mij niet volgde. Voor niet-kenners: volgen is dat je rustig van de voorgestelde route af kunt wijken en dat het systeem dan een nieuwe route voor je verzint. Het is niet prettig om op de grote ring bij Eindhoven te rijden, terwijl ze daar druk met wegwerkzaamheden bezig zijn en je geen idee hebt welke kant je vervolgens uit moet.

Ik zou Huy ook zonder navigatie wel hebben kunnen vinden, maar met gaat het een stukje makkelijker. En de woonplaats van mijn virtuele vriendin staat niet op de kaart van Frankrijk, ook dan is een navigatie wel gemakkelijk. Man geeft mij zijn navigatie en ik ga aan de slag met het invoeren van adressen en het laten berekenen van routes. Vervolgens gaat het systeem op zwart. Mijn vertrouwen in het navigatiesysteem van Man daalt tot een dieptepunt. En hoe hard Man ook roept dat hij ervoor zorgt dat alles weer 100% zal werken als ik ermee op pad moet, ik durf het niet meer.

Zodoende heb ik nu mijn eigen navigatie. En eigenlijk ben ik daar best trots op. Ik ben bang dat ik meer van snufjes hou, dan gedacht. Nu moet ik nog proberen te snappen hoe dat ding werkt. Het gebruik van navigatiesystemen is inmiddels zo gemeengoed geworden, dat fabrikanten niet meer de moeite nemen een gebruiksaanwijzing bij te voegen. Als alles goed gaat, kom ik volgende week zondag weer thuis. Mochten jullie maandag 25 juli niets van mij horen, dan ben ik ergens tussen Frankrijk en Nederland verdwaald omdat ik niet snapte hoe ik mijn huisadres in mijn navigatie moest programmeren.

PS: dank jullie wel voor de lieve, bemoedigende en opbeurende reacties op mijn vorige post. Die kon ik wel even gebruiken.