Grappig en update

Jasmijnthee

Voor mijn verjaardag kreeg ik een bolletje waarvan ik niet goed wist wat ik ermee moest. Het enige wat duidelijk was, was dat het thee was. Maar daar hield de informatie op.
Toen ik de gever een paar weken later weer zag, toch even navraag gedaan. De gebruiksaanwijzing was heel simpel: bolletje in een glazen pot gooien, water erop en dan werd het thee.
Zo gezegd, zo gedaan en tot mijn grote verrassing werd het bolletje een heel mooi bloemetje. Ik heb ademloos zitten kijken.
Nu nog achterhalen waar ik deze bolletjes kan kopen. Dan kan ik nog eens een keer ademloos zitten kijken naar het wonder wat voor mijn ogen gebeurt.

Nog even een update over de naaiwerkzaamheden. Het bleek uiteindelijk dus inderdaad niet veel werk. Maandagmiddag om 17.00 uur was het behahemdje klaar. Op zo'n moment baal ik nog meer dan daarvoor. Hoeveel stress en gedoe had ik mijzelf wel niet kunnen besparen door mijzelf eerder die schop onder de kont te geven. Maar het is niet anders.
En om het allemaal nog betrekkelijker te maken: dinsdagavond belde de vrouw voor wie ik dat allemaal aan het doen was. Ze kon een naaicursus van 8 weken doen. Ze hoopte dat ze daarmee in een ritme kon komen waardoor het gemakkelijker zou zijn om het naaien vol te houden. Dus de rest mocht ik, het liefst voor vrijdag, bij haar langsbrengen. Bovendien vond ze het helemaal niet erg dat ik door de voorbereidingen van mijn tocht naar Rome er nog niet aan toegekomen was.
Kortom: een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest.
Ik hoop dat ik deze les ooit nog eens goed in mijn oren zal knopen.