Afmaken, regelen, afscheid nemen en loslaten

Een paar berichten terug vroeg iemand wanneer mijn voettocht zou beginnen. Vandaag precies over 17 weken vertrekken Man en ik met de klapcaravan naar een camping in de buurt van Aken. We lopen dan zaterdag of zondag de 10km van Aken naar Kornelimünster, daar begint de Eifelsteig. Maandag 14 mei word ik door Man naar Kornelimünster gebracht om vandaar mijn tocht voort te zetten.

Om van mijn huis naar Aken te komen, loop ik het Pieterpad tot aan Valkenbrug en daar via het Krijtlandpad naar Vaals. Vanaf Vaals loopt er geen wandelroute naar Aken, maar ik heb wel een beschrijving op internet gevonden. Tot nu toe kan ik de etappes van het Pieterpad nog vanaf huis met de auto doen maar de afstand die ik moet afleggen met de auto wordt langzaamaan te groot. De komende maanden staan dan ook 3 weken op de planning om ergens een huisje te huren en van daaruit het resterende stuk te lopen.
Daarnaast gaan Man en ik met Française en Hongaarse Roemeen nog een week op wintersport (heb ik het nog wel eens een keer over).
17 weken min 4 weken die vergeven zijn door andere bezigheden levert mij nog 13 weken op om alles te regelen wat er te regelen moet. Niet alleen om de tocht zo goed mogelijk voor te bereiden maar ook om alles thuis zo goed mogelijk achter te laten.
Bij alles wat ik op dit moment doe, stel ik mijzelf de vraag of ik het aanhoud of dat ik het opzeg. En dat zijn over het algemeen de meest makkelijke beslissingen. Het moet echter wel gebeuren en dat kost tijd.

Het wordt al wat moeilijker bij de dingen die ik zal missen. Een kleine greep:
- Mocht ik al onderweg een mogelijkheid tot internet tegen komen, dan schat ik de kans groot in dat ik liever Man en familie een mail stuur dan dat ik alle blogs die ik volg, ga bijlezen (oeps, dat kost mij volgers). Dus ik zal een half jaar geen blogs lezen en op zo'n moment merk je dat deze blogs toch een deel van mijn leven zijn uit gaan maken.
- Hetzelfde geldt voor de dagelijkse feuilleton in de krant. Er zijn ergere verslavingen maar ik zal heel eerlijk zijn dat ik op dit moment best moeite heb met het idee dat ik niet weet hoe het met de hoofdpersoon zal aflopen. Het is geen reden om de voettocht naar Rome af te zeggen maar confronterend is het wel.- Man is degene die dit jaar de voorstellingen voor het theaterseizoen 2012/2013 zal moeten uitzoeken en regelen. Ik heb de neiging om een hele lijst te maken met dingen waar hij om moet denken. NIET DOEN! Loslaten!!!
- Voor onderweg lijkt het me wel fijn om simpele sokken te breien. Wol heb ik maar de beide rondbreinaalden zijn op dit moment bezet met sokken die bijna klaar zijn. Deze sokken moeten dus NOG EVEN afgebreid worden.
- En dan zijn er nog de diverse vrienden en familieleden die mij graag voor vertrek nog willen zien. Mijn weekenden zitten tot en met half maart al vol.
Zoals gezegd, een kleine greep.

Heel langzaamaan maak ik mij los van mijn leven hier en richt ik mij, lichamelijk en geestelijk, op bijna een half jaar weg zijn van huis. Een half jaar waarin ik zal leren wat er echt toe doet, wat ik echt nodig heb en mijzelf van onder tot boven leer kennen en accepteren.