Voor degenen die mij al wat langer kennen, zal het geen nieuwtje zijn dat ik iemand ben die vooral met haar hoofd werkt. Pas als mijn hoofd de situatie, het plan of wat dan ook aan alle kanten bekeken en bedacht heeft, dan komt het naar buiten. Nu ik steeds meer leer voelen, wordt elke gedachte ook nog eens een keer aan mijn gevoel getoetst, dus mijn hoofd draait soms overuren. En dat is niet bevorderlijk voor de hoeveelheid slaap die ik krijg en dus ook niet voor mijn vermoeidheid.
Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat ik met mijn plan van een voettocht naar Rome mijn hoofd op turbo-snelheid heb gezet. En het moment kwam dat ik toch echt in moest grijpen. Mijn wallen hingen zo'n beetje op mijn knieën en mijn denkwereld werd steeds beperkter.
Het echte schrijven over mijn plan heb ik zolang mogelijk uit lopen stellen.
De eerste reden daarvoor is dat ik niet goed wist of ik wel of niet een tweede blog over mijn tocht wou beginnen. Als ik eenmaal onderweg ben, wil ik mij niet verplicht voelen om constant op zoek te gaan naar een mogelijkheid tot internet. En als ik dan al een mogelijkheid tot internet heb gevonden, dan schrijf ik waarschijnlijk liever een mail naar Man in plaats van het bijhouden van een blog.
De tweede reden is dat het echt schrijven over mijn plan het ineens een heel stuk concreter en echter maakt. En op de een of andere manier blijf ik die stap altijd eng vinden, alsof er geen weg meer terug is.
Uiteindelijk ben ik dan toch overstag gegaan. Ik kan in dit blog over mijn plan en de vorderingen daarmee schrijven, maar dan gaat er van alles en nog wat door elkaar lopen. Ik denk niet dat het de leesbaarheid van dit blog ten goede gaat komen. Bovendien geeft een apart blog meer kansen om de rode draden te zien.
Daarnaast heb ik in de twee weken dat ik regelmatig op internet loop te zoeken naar informatie, alleen maar blogs gevonden die over de reis zelf gaan en niet over de voorbereidingen op weg ernaar toe.
Dus voor iedereen die wil weten hoe het met mijn plan om een voettocht naar Rome te maken gaat: Stuiterbolletje op reis. De link staat ook in het lijstje met blogs dat ik volg.
Dan kan ik hier gewoon mijn ei weer kwijt over alledaagse en minder alledaagse dingen.
Wat een prachtig voornemen. Ik ga je ook zeker volgen tijdens de voorbereidingen en de reis. Volgens mij hebben ze tegenwoordig bijna overal WiFi. Ik kan op je reisblog niet reageren, want er staat geen anoniem bij. Vandaar via dit blogGr. LZV
BeantwoordenVerwijderenIk ben absoluut niet goed in digitale dingen, maar ik zal eens kijken of ik in mijn andere blog iets aan het plaatsen van reacties kan doen.
BeantwoordenVerwijderen