Een zware week

Deze week was een zware week. Niet dat ik nu zoveel uit te voeren had, maar omdat aan alle kanten mijn rust erbij in schoot. En dan wordt wel erg duidelijk dat ik die rust echt heel erg hard nodig heb. Verder heb ik sinds zondag een gewaagd en fantastisch plan in mijn hoofd en dat kost mij vanwege de opwinding behoorlijk veel slaap. Over dat plan volgt een andere keer meer.

Eind september had ik de eindtest op het centrum. Ondanks het feit dat ik het weekend voor de eindtest de wandeltocht had gelopen, ging de test heel erg goed. Ik ben met vlag en wimpel geslaagd. Mijn conditie, mijn spierkracht en mijn lichaamsbalans waren met sprongen vooruit gegaan. Daarnaast was ik ook mentaal behoorlijk meer in evenwicht dan aan het begin. Een prestatie om trots op te zijn.
Aan de andere kant was het ook wel duidelijk dat ik er nog lang niet ben. Het is aan mij om nu, met minimale begeleiding van het centrum, mijn rust te blijven nemen, te blijven voelen of de grens bereikt is en vervolgens daar naar te handelen. Hoewel ik had verwacht dat het nemen van rust zonder dat ik naar het centrum zou moeten een stuk makkelijker zou zijn dan toen ik nog wel naar het centrum ging, bleek ik mij daar behoorlijk in vergist te hebben.

Deze week is alle rust erbij ingeschoten. Het kost mij heel duidelijk veel moeite om rust te nemen als er een "vreemde" bij ons in huis aanwezig is. Man is de hele week in de weer geweest met de hovenier om de vijver te repareren en te vergroten. Dat is echt een heel aardige man maar ik voel me dan kennelijk toch niet zo op mijn gemak, dat ik de deur van mijn kamer achter mij dicht trek om te gaan rusten. Vandaag is het rubber erin gekomen en is het vullen begonnen. Maandag de rest van de afwerking en dan is het wel heel erg mooi geworden. Dus maandag is de rust ook nog ver te zoeken.

Donderdag werd Schoonpa geopereerd aan carpaletunnelsyndroom en die man is zo eigenwijs dat zowel Man als ik het niet aandurven hem veel alleen te laten. Gisteren druk bezig in het huis van Schoonpa en vandaag heeft Man Schoonpa meegenomen naar ons huis (Man is daar gisteren voor de zekerheid blijven slapen). Man was bezig met de vijver en het was mijn taak om Schoonpa bezig te houden. Man is erg als hij ziek is, maar Schoonpa is vele malen erger. Dodelijk vermoeiend dus en aan rust hoef ik niet te denken.

Man brengt op dit moment Schoonpa weer terug naar huis en ik geniet van het moment dat ik het huis helemaal voor mij alleen heb. Lekker in mijn pyama met een stapel kussens in mijn rug in/op mijn bed. Ben ik heel onaardig als Man van mij nog wel even weg mag blijven?