Lang leve de zonnebril!

Gisteren had ik een afspraak bij de optometrist. Vorige week had ik mijn jaarlijkse oogcontrole en vanwege mijn vermoeidheid leek het de opticien raadzaam om mijn ogen aan een nader onderzoek te onderwerpen. Het hing er om of ik wel of niet een bril voor veraf nodig zou hebben. Gelukkig bleek mijn opticien over een optometrist te beschikken, dus kon ik gewoon in de buurt terecht.

Er was mij verteld dat ik niet zelf naar huis zou mogen gaan, dus wat overleg en regelwerk was nodig. Uiteindelijk is Man met fietsendrager naar zijn werk gegaan en ik op de fiets naar de opticien. De fietssleutel had ik aan de balie afgegeven, zodat Man gewoon de fiets mee zou kunnen nemen en achterop de auto kon zetten. Van te voren het eten al zoveel mogelijk voorbereid en de chins van een schoon hok voorzien. De zonnebril en een petje in de fietstas. Mij kon niets meer overkomen, behalve ondergaan wat ik moest ondergaan. Ik hou namelijk niet van gepruts met of aan mijn ogen.

Om een zo goed mogelijke inschatting van mijn oogsterkte te verkrijgen, kreeg ik speciale druppels in mijn ogen. Hierdoor wordt de pupil zo groot mogelijk en de lens achter de pupil ontspannen. Nadat je de druppels in je ogen hebt gekregen, moet je een half uur wachten totdat de oogmeting  plaats kan vinden. Direct na het toedienen van de druppels hebben de optometrist en ik alvast een montuur uitgekozen voor het geval dat. Dat had ook niet veel later gekund want daarna ging ik steeds waziger zien. Het is een rare gewaarwording dat je ineens met je leesbril heel goed in de verte kunt kijken. Uiteindelijk werd duidelijk dat ik inderdaad een bril voor veraf nodig had. Over 10 dagen is hij klaar. Ondersteund door Man, met zonnebril en petje tegen het licht, ging ik weer naar huis.

Ik zit nu te wachten totdat de druppels zijn uitgewerkt. Het heeft zo'n 5 uur geduurd voordat mijn zicht weer normaal was. Het is heel prettig dat ik niet meer zo wazig zie. Maar mijn pupillen worden niet zo snel weer normaal. Volgens Man zijn ze kleiner dan gisteren maar ze zijn nog steeds groot en dat houdt in dat ze heel erg lichtgevoelig zijn. Ik heb de hele dag mijn zonnebril opgehad (binnen en buiten) en ik was heel blij met de uitvinding ervan. Gelukkig was er binnen bij het crematorium niet zulk fel licht, want dat is een moment waarop een zonnebril niet gepast is.

Nog wat nagekomen berichten:
De braadstoom-karbonade vond ik niet lekker. Dat dus niet weer.

Ik was afgelopen zondag van plan al jullie blogs bij te lezen, alleen kregen we 's morgens een telefoontje van mijn broer dat zijn schoonvader was overleden. Toen had ik het helemaal gehad en had ik nergens meer zin in.