Mijn eerste trainingsdag

Ieder begin wordt wonderbaarlijk beschermd. Heb vertrouwen.

Dit stond op de engelenkaart die ik afgelopen zondag tijdens een verjaardagsfeest trok. De situatie die ik daarbij in gedachten had was het plan waar ik in mijn vorige berichtje even kort melding van heb gemaakt. Onze coach heeft mij vorige week opdracht gegeven om mijn plan zo veel mogelijk wereldkundig te maken zodat ik half november een gefundeerde beslissing kan nemen of ik er wel of niet mee doorga. Hoewel ik echt heel erg enthousiast en blij ben met mijn plan is het toch wel heel erg eng om het zomaar de wijde wereld in te slingeren.

Dus draai ik er nog even omheen. Het plan zit nu zo'n 10 dagen in mijn hoofd en ik heb al de nodige hobbels moeten overwinnen. Ten eerste mijzelf: ik vond het best moeilijk om aan mijzelf toe te geven dat ik dit echt heel, heel, heel erg graag wil. Het is niet het einde van de wereld als het niet door zou gaan, maar toch.
De tweede hobbel was Man: zonder zijn medewerking en steun op de achtergrond zal mijn plan een stuk moeilijker te realiseren zijn.
De derde hobbel was onze coach: je kunt zo enthousiast over een plan zijn als je maar kunt zijn maar als de achterliggende motivatie niet klopt, zal het plan geen enkele kans van slagen hebben. Ik heb de 2 uur durende motivatiecheck doorstaan. Mijn plan was geen vlucht voor het een of ander maar echt het realiseren van een diep verlangen.
En de laatste hobbel die genomen moest worden was het centrum: mijn plan gaat mentaal maar vooral fysiek heel veel van mij vragen. Op dit moment hebben de mensen van het centrum een beter beeld van mijn lichamelijke conditie dan dat ik dat heb, dus hun oordeel is voor mij heel belangrijk. Als ik het komende half jaar gebruik om mijn voelen (zowel mentaal als fysiek) te verbeteren, grenzen te herkennen en niet overschrijden en zo snel mogelijk zou beginnen met trainen, dan stonden ze volledig achter mijn plan.

Dus na mijn ontbijt kleed ik mij om voor mijn eerste training: 3km op een behoorlijk hoog tempo. Er zullen nog heel veel meer trainingsdagen volgen. En dan hoop ik, in mijn eentje, op 14 mei te vertrekken voor een wandeltocht via Brussel, Parijs, Nice, stukje trein, Pisa en nog veel meer plaatsen om dan uiteindelijk in Rome uit te komen.

Ik ben nu bezig met het aanleggen van een lijst met vragen waarop ik ter voorbereiding een antwoord nodig heb. Half november is er een bijeenkomst van mensen die al een keer naar Rome zijn gelopen en van mensen die dat van plan zijn. Na die bijeenkomst neem ik de definitieve beslissing.
Maar zoals mijn engelenkaart aangeeft: ieder begin wordt wonderbaarlijk beschermd, en het lijkt wel alsof de hele wereld bezig is om mijn droom mogelijk te maken.