Hork

Vorige week maandag is Man op vakantie gegaan. Tot nu toe hebben Man en ik wel een paar keer contact gehad, maar altijd omdat er een reden voor was.
Vorige week donderdag hadden we contact vanwege de verjaardag van zijn vader, waar nog het een en ander voor geregeld moest worden.
De zaterdag daarna hebben we elkaar op de verjaardag even gezien. Daar hoorde ik Man tegen een familielid zeggen dat hij donderdag 15 weer thuis zou zijn. Dat was mij nog niet verteld. Toen ik hem ernaar vroeg, kreeg ik als antwoord dat hij nog helemaal niet wist wanneer hij thuis zou komen.
Afgelopen maandag heb ik Man een sms gestuurd omdat ik een vraag had vanwege zijn aankomende verjaardag. Zodoende wist ik waar hij zich op dat moment bevond.
Dinsdag kreeg ik een kaartje met zo'n nietszeggende tekst erop, dat nergens uit bleek dat ik zijn vrouw ben.
Gisteren stond mijn schoonvader ineens op de stoep en hij wist wel waar Man zich op dit moment bevind.

Vanwege zijn stoornis, weet ik dat de prioriteitenvolgorde van Man wel wat te wensen overlaat. Werk komt op de eerste plaats, daarna hijzelf en daarna ik. Op dit moment kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat ik van de derde plaats verstoten ben door zijn vader. Er zijn momenten dat ik daarover mijn schouders ophaal en op een hele goede dag kan ik er zelfs wel om lachen. Maar op dit moment lukt geen van beiden.

PS: zowel de soep als de huzarensalade waren goed gelukt en bijna alles is opgegaan. Het idee van een toetjesbuffet van 6 m.ona-toetjes was een schot in de roos. Verschillende andere vrouwen uit de straat hebben mij hoofdschuddend aan staan kijken toen ik vertelde over het recept in mijn kookboek. Het regelen en maken van het eten heeft mij heel veel (te veel) energie gekost, maar mijn schoonvader was heel erg blij. En dat maakt veel goed.