Van de week had ik al een paar reacties gezien en toen was duidelijk dat mijn vorige berichtje ietwat te kort door de bocht was. Ik had mij toen voorgenomen om, zodra mogelijk, een toelichting te geven. Helaas is dat door allerlei omstandigheden en vermoeidheid er niet van gekomen.
Man heeft een persoonlijkheidsstoornis waarbij het voor hem erg moeilijk is om gevoelens te uiten. De buitenwereld denkt al snel dat hij geen gevoelens heeft, maar als je hem langer kent leer je ze wel zien in de fractie van een milliseconde dat ze zichtbaar zijn. Als ik op dat moment aanwezig ben, weet ik waar ik aan toe ben. Nu Man op vakantie was, mis ik het oogcontact waaraan ik kan zien wat Man voelt. En dan ontstaat bij mij een conflict tussen verstand en gevoel.
Verstand
Ik weet dat Man tijdens zijn vakantie aan mij denkt en mij mist. Het zou me niks verbazen dat hij diverse data in zijn telefoon heeft gezet waarop hij mij een kaartje moet sturen om mij niet teleur te stellen. Vervolgens brengt hij 30 minuten in de winkel door om het meest perfecte kaartje te kiezen. Daarna is hij nog minstens 60 minuten bezig om te bedenken wat hij er op moet schrijven. Kortom: hij doet echt zijn best, is er van overtuigd dat hij echt zijn liefde voor mij laat blijken, alleen niet spontaan en met gevoel.
Gevoel
Er zijn voor mij echter momenten waarop weten niet genoeg is. Dan heb ik het even heel hard nodig om te voelen dat hij van me houdt en om me geeft. Ik ben ervan overtuigd dat dat een heel normale behoefte is. Dan kan ik bovenstaande redenering wel 100x aan mijzelf vertellen, maar dat helpt voor geen meter. Op die momenten voel ik me niet geliefd, niet belangrijk en er niet toe doen.
Gevolg
Op het moment dat het gevoel de overhand krijgt, word ik in eerste instantie erg verdrietig. Dat verdriet slaat bij mij echter snel over in boosheid. Als ik daar op korte termijn geen uiting aan geef, is er nog maar 1 ding wat ik wil: WRAAK. Dan wil ik niet zijn huishoudelijke taken overnemen terwijl hij op vakantie is, dan wil geen taart bakken voor zijn verjaardag en dan gun ik hem helemaal geen verjaardagscadeautjes meer. Hij moet eerst bewijzen dat hij van me houdt, daarna doe ik mijn best wel weer.
Het kleine stukje gezond verstand wat dan nog aanwezig is, maakt dat ik mij niet aan mijn wraak overgeef. Het zou namelijk niet helpen en niet gezellig zijn, als Man en ik direct ruzie krijgen als hij blij van vakantie terug komt. Want hij is echt oprecht blij om mij weer te zien en is zich van geen kwaad bewust (hij heeft immers zijn uiterste best gedaan).
Het berichtje van vorige week is het uiten van de frustraties die op gevoelsniveau zijn ontstaan. Het vermindert de wraakgevoelens en maakt dat ik zonder ruzie mij kan verheugen op de thuiskomst van Man. Ik kan me indenken dat, zonder deze toelichting, mijn vorige bericht raar overkomt, maar het heeft wel geholpen. Man is gisteren thuis gekomen en we hebben het erg gezellig. Ik kon oprecht blij zijn met de cadeautjes die hij voor mij had meegenomen, ik heb met veel plezier de te maken taart uitgezocht en verjaardagscadeautjes gekocht.
Nu ik weet dat het werkt om via mijn blog even wat frustraties op relatiegebied te uiten, denk ik dat ik het vaker toe zal passen. Het maakt het leven thuis een stuk makkelijker. En ik hoop dat deze toelichting het voor jullie makkelijker maakt om mijn reacties dan een plaatsje te geven.
De vraag waarom Man en ik toch bij elkaar blijven, beantwoord ik nog wel eens een andere keer.
Wat ben jij een topwijf zeg, die Man van jou is vast supergelukkig met je (in die miliseconde zichtbaar maar vast altijd aanwezig!)
BeantwoordenVerwijderenIk ben hulpverlener en kom regelmatig persoonlijkheidsstoornissen tegen waarbij de omgeving minder zelfkennis heeft en minder inlevingsvermogen.
Jouw uitleg is voor mij, met een zover bekend gezonde man, heel herkenbaar. Ik denk dat het tussen veel mannen en vrouwen zo gaat, en bij jou vast nog veel meer dan bij mij.
Ik vind het daarom knap dat je zo open toe kunt geven dat het een gevoel is dat bij jou speelt en niet eens zoveel te maken heeft met het gedrag of de achterliggende motieven van Man, maar ook voor een groot deel komt door jouw 'coping' op dat moment.
Stoer dat je dat in kunt zient en toe kunt geven!
XX
Zie boven voor hele mooie bewoordingen voor wat ik zou willen zeggen.
BeantwoordenVerwijderenJe weet wat het probleem is en je kunt er mee leven. Dat is denk ik iets dat veel mensen je niet nadoen. 't Is niet niks als je man zo reageert terwijl jij gewoon wil wat bijna elke vrouw wil. Gewoon een enigszins attente man, een knuffel en een kus out of the blue en je geliefd voelen...
Maar geliefd wordt je wel zo te lezen. En dat moet ook :)
Van de lieve woorden in jullie reacties word ik heel erg verlegen.
BeantwoordenVerwijderenIk sluit mij bij Valhalla en Mevr. Snoeshaan aan. Wat ben jij een wereldwijf, om het maar even zo te zeggen. Manlief boft met jou. Die gevoelens zijn heel normaal. Zeker in jouw geval. Hulde hoe je met de situatie omgaat.
BeantwoordenVerwijderenMaar je man geeft echt om je. Het uiten is anders. En een blog is toch en fijne plek om even je gevoelens te verwoorden?
Blijven doen!
Liefs en en dikke knuffel, Frederique
Het is toch fantastisch dat zo'n logje jouw weer lucht geeft!!!
BeantwoordenVerwijderenIk sluit me aan bij bovenstaande en wil graag tegelijkertijd zeggen dat jij boft met deze man. Het geeft je de kans op een andere manier naar dingen te kijken, te doorvoelen en er ervaren dan gemiddeld en dat maakt rijk.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk wil je soms een 'normale' man. Het is toevallig wel jouw man en wie jij bent is mede dankzij hem.
Natuurlijk wil je wel eens wat anders. Ik zou best in een enorme villa willen wonen, en de mensen in de villa kunnen misschien wel genieten van low budget met een tentje door frankrijk.
Iedereen is zijn eigen leven en eigen relatie wel eens zat.
Het is uitsluitend aan de betrokken om te beslissen hoe ze daar mee om willen gaan. Ik heb bewondering voor je wijsheid.