Oeps!

Zoals zoveel Nederlanders is mijn gewicht ietwat aan de zware kant. Volgens de BMI-regels ligt mijn ideale gewicht op 67,5kg. Het schommelde jarenlang rond de 69kg, iets teveel maar nog steeds aan de goede kant van de BMI-regels.
Het laatste jaar ligt het echter eerder rond de 72kg en dat is aan de verkeerde kant van de schaal. Gevoelsmatig een te verwaarlozen marge. Ik lag er niet wakker van. Na de wintersport had ik het gevoel dat er wel behoorlijk wat bijgekomen was maar ik ging er vanuit dat na een week wandelen de extra kilo's van de wintersport wel verdwenen zouden zijn.

Vanmorgen leek het mij geen gek idee om eens naar mijn gewicht te kijken. Dat had ik beter niet kunnen doen: 76 kilo, schoon aan de haak. Ik ben wel heel erg geschrokken.
Ik weet dat ik door mijn vermoeidheid de neiging heb om uit vermoeidheid te eten (mensen met een slaaptekort zijn over het algemeen zwaarder dan mensen zonder). Daarnaast gaat al mijn energie op aan de voorbereidingen van mijn voettocht en voor serieus nadenken over wat ik in mijn mond stop is op dit moment in mijn hoofd niet echt ruimte. Ik ben een echte snaaier, als iets open is moet het ook op. De problemen zitten niet in de gewone maaltijden, die voldoen aan alle richtlijnen die eraan gesteld worden.

Eigenlijk was ik van plan volgende week de eerste kleren voor mijn tocht te kopen. Maar met die, in totaal, 7 kilo teveel scheelt dat toch snel een kledingmaat. Ervan uitgaande dat mijn kleding tijdens de grote tocht nog wel ruimer zal gaan zitten, moet ik nu toch maatregelen gaan nemen. Niet dat ik denk die 7 kilo in een week kwijt te raken, maar ik kan in ieder geval wel mijn best gaan doen.


Om vervolgens de keuken in de duiken om een eigengemaakte pompoenpizza in elkaar te draaien.